এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২
অসম-সন্ধ্যা
কতনা নগৰ, বন, কত শত গাওঁ,—
ভাগে ভাগে কৰে বাস নানা প্ৰকৃতিৰ
নৰ-নাৰী, গঢ়ি লই নিজৰ সমাজ;
বিহঙ্গ, কুৰঙ্গ কত, মাতঙ্গ বিশাল,
কতনা শ্বাপদ, কত পতঙ্গৰ পাল,
নীৰৱতা আঁতৰাই অৰণ্য-ভূমিৰ
নিজমনে মহানন্দে কৰে বিচৰণ।
ধন-ধান, ফল-মূল, অগৰু-চন্দন,
খনিজ-সম্পদ ভৰা অমৰ-বাঞ্ছিত
জগতৰ সম্পদৰ সবাৰে আকৰ,
সৌন্দৰ্য্যত, ঐশ্বৰ্য্যত তুলনা-বিহীন
ক্ষুদ্ৰ এক বসুন্ধৰা কামৰূপ ভূমি
ৰত্ন, কাম, স্বৰ্ণ আৰু সৌমাৰ পীঠত
চতুৰ্ধা বিভক্ত হ'ই জিলিকে বিশ্বত।
তেৱেঁ মোৰ মাতৃ, ধাত্ৰী, সাধনা, কামনা,
তেৱেঁ মোৰ অন্তৰৰ পূজাৰ বেদীত
জাগ্ৰত দেৱতা। অসীম ভকতি ল'ই
কৰোঁ প্ৰণিপাত জন্মভূমি। চকু-লোৰে
ধুৱাই চৰণ।
ইয়াতে লভিলে কামে
নিজ ৰূপ, দগ্ধ হ'ই হৰ-কোপাগ্নিত।
ইয়াতে আশ্ৰয় ল'ই গিৰি-আশ্ৰমত
ঋষি-শ্ৰেষ্ঠ বশিষ্ঠই গালে সাম-গান;
ধ্বনি তাৰ এতিয়াও যোৱা নাই মাৰ;
