পৃষ্ঠা:অসমৰ বুৰঞ্জী গোহাঞি বৰুৱা.djvu/৬৪

সমৰ বুৰঞ্জী উপ (); ১৫৬৯ খ্ৰাজত মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱৰ তিৰোৱ; ১৫৭০ খ্ৰীষ্টাব্দত ৰাজ্যজুৰি বসন্ত ৰোগৰ প্ৰকোপ; ৫৭৬ খ্ৰীষ্টাব্দত নৰা-ৰজাৰ আক্ৰমণ (e); ১৫৯৬ ষ্টাৰত অয় ভূমিকম্প এইবিলাক ঘটনা প্ৰধান। ইয়াত বাজেও, স্বৰ্গদেৱৰ সাংসাৰিক জীৱনত সততে সুখ-শান্তি মুগুচিছিল। | চুচেং বা বুজিনাৰায়ণ বা প্ৰতাপসিংহ:স্বৰ্গদেৱ চুখামাৰ পাচত, তেওঁৰ বৰপুত্ৰ চুচেংফা কোৱৰ, খ্ৰঃ ১৬১১ চনত, আহোম ৰাজসিংহাসনত উঠে। তেওঁ স্বয়ং প্ৰচণ্ডভাৱে বৰ-বিগ্ৰহাদি চলোৱাৰ বাবে তেওঁক প্ৰচণ্ডসিংহ বা প্ৰতাপসিংহ, আৰু মহা বুদ্ধিমত্ত আছিল কাৰণে, হিন্দুমতে তেওঁক বুদ্ধিস্বৰ্গনাৰায়ণ নাম দিয়া হৈছিল; বুঢ়াকালত ৰা হোৱা বাবে তেওঁক বুঢ়া-ৰজা নামেৰেও জানা যায়। তেওঁৰ ৰাজৰ কালত থকব বুঢ়াগোহাঞি ভাদৰীয়া আৰু মৰাণৰ বুঢ়াগোহাঞি থাওক ভাঙ্গৰীয়াৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ ককাই গোহাঞিবৰুৱাৰ বংশৰ লাকো বৰপাত্ৰগোহাঞি-ডাৰীয়া এই দুজনাই ক্ৰমান্বয়ে প্ৰধান মন্ত্ৰী বাব পাইছিল (১)। মুছলমানৰ ৯ আৰু ১০ম আক্ৰমণ-বুদ্ধিস্বৰ্গনাৰায়ণ স্বৰ্গদেৱৰ ৰাজত্বৰ কালতে মুছলমানৰ। আৰু ১০ম আক্ৰমণ হয়। এই দুই আক্ৰমণে কেনেকৈ কোচ ৰাজ্যত তোলপাৰ লগাইছিল, আৰু অসমীয়া সেনাই মুছলমানক যুদ্ধত ঘটাই কেনেকৈ কৰভোৱালৈকে ৰাজ্য বিস্তাৰ কৰি, কোচ ৰা বলিতনাৰায়ণক ধৰ্মনাৰায়ণ নাম দি আমাৰে অধিকাধিক প্ৰতিপোট চলি গৈছে; এই জানি তোৰাৰ আমাৰ দুই ৰাতে কুশলে যেনেৰূপে ৰবিৰ, সেইকালে আগুৰি নিৰয় কৰি লওক, আমাকে দিওক। এই কথা শুনি যেমনে সৰ্বজনে প্ৰশংসা কৰে, কে আচৰিষ। পাচে, কোচ যাও আঁতি হৈ লোহিতে আপোনাৰ দেশলৈ ভটিয়াই গ'ল। আমাৰ সৈয়ও যাৰ ঠাইৰপৰা উলটি আহিল। ” -“দেওধাই অসম বুৰঞ্জী, ৪২ পৃষ্ঠা। | ( কাদেৱে তিনজনা ডাৰীয়াৰ পঠাই চিতালত গড় জিব দিলে; আৰু বৰগোহাঞি পৰী লা লাৰু ৰা-নেওগ পাতিলে। এনেতে ফুটিয়াই আহি আমাৰ খেৰে, নামই ৰা গজিলেছি। পাচে যাৰ দায়ে চুলেং তিপামৰ গৈ চুটিয়ে যুদ্ধৰিলেগৈ। জিপাম-উহাতীত চুটিয়াই তিনিপাত কাড় মাৰি গালত বলে নোৱ হেন দেখি তিপাম- দিহিং পাৰ হৈ ইহ আহিল। ” -“ লেই অসম বুৰঞ্জী, ৩৬ পৃষ্ঠা। | (৩) “মেয়ে চিকিৎসকলৰ হাতত জোৰণ দি (লোৰণৰ সোণৰ খাৰু এখোৰ, কলি যোব, পল বিৰি মুখৰ, ডিজি চেও দুধা, হাতৰ চেও যা, বাখৰাম আজ ১লা ১০, ভৰিৰ চে ২ কাপোৰ মাজ) মৰাজাৰ ওচৰত জীয়ৰী খুজি পঠালে। নাইহাজী ১, বোন, বেশী ১২, আৰু অনেক ন্তু যৌতুকত দি নিজৰ জীয়েক গাভৰুৰাক আহোম স্বৰ্গৱত বিয়া দিবলৈ পঠালে। এইবাৰোই ৰ মাজত মিত্ৰতা সূচতৰ হল। পিছে, ১৯৯৮ শত আহোম মেয়ে মাৰ জীয়েকক চুলাই জানিবলৈ তিনি চিৰিং পঠালে। মাই গম পাই সেই তিনি চিৰি কটাক মাতি আনি বুলিলে পুলিশ-পুও দিনত এনে কথা নহল, এতিয়া শিকি এনে কথা? হাতীৰ ওলালে ফুলে বিকি সোনা? ভাল লোচন এনে নালাগে। পূৰ্বতে আপোনাৰ নীৰ দিন। এতে যে ৰু পৰাই নিৰলৈ আমি। তোৰ এনে অযোগ্য ৰন শিকাৰ পাশে। এই নি তিনি। মুন্তু টি আগ-মাল ফোৰটিলাৰ দিলে। পাৰে নাই আহোম ৰাৰ , খেৰে, নাম গৰিলেহি। সেই আশাতে বিলি কাৰত এখন জ্ঞাময়ৰ লাগিল; বলা যায় কিন্তু পৰিল। মালা গখি ম পৰ্ষত ল। ” -“দেখাই যুষ, ৮, ৯,৫০া। (১) বিল - যু গ।