পৃষ্ঠা:অসমৰ বুৰঞ্জী গোহাঞি বৰুৱা.djvu/১৫২

অসমৰ ৰুলী পুতেক নাৰায়ণ, আৰু ১৬৬২ চনত তেওঁষে গত্যু হোত, তেল পুতেক - ’-জমিদাৰ হয়। ১৮২ চনত, মুছলমান সেনাপতি মাই দুৰনাৰায়ণৰ যুত টাই দিলীলৈ বন্দী কৰি নিয়ে। বছৰচাৰেকৰ পাচত, সূৰ্যনাৰায়ণ মিলীৰপৰা পলাই আহিল; কিন্তু মুছলমানৰ হাতত বনী হোৱাৰ বাৰে অপমানিত বোধ কৰি তেওঁ পুনঃ ৰাভাৰ ল'ৰলৈ অধীকাৰ কৰিলে। সেই কাৰণে, তেওঁৰ গয়েক ইনাৰায়ণ পাঁচ বছৰীয়া সতে, ক ১৮৫ চনত লা-জমিদাৰ হয়। ইনাৰায়ণ নাৰালক থাকোতেই আহোম সম্ৰাট ছো বুটি, তেওঁক সৰ্বভোগৰে তলতীয়া কৰি লয়। তেওঁৰ দিনত, আহোম ৰজাৰ আদেশ অনুসৰি, গোটেই ৰং ৰা পীয়ন কৰোৰা হৈছিল। তাৰ পাচত, নিজ নোত তেওঁৰ ৰাজ্য দিন-দিনে এনেদৰে টুটি যাৰলৈ ধৰিলে যে শেহত, ঐ: ১৭৫ চনত, তেওঁৰ পুতেক আদিত্যনাৰায়ণৰ আমোসত গোটই ৰং ৰা, গোছই কমলা আলিৰ দক্ষিণে, বৰ্তমান মঙ্গলহৈ মহকুমা ও মাখোন আদিকা নগ; আদিত্যনাৰায়ণৰ দিনতে গৃহকলল লগাই ভায়েক মধুনাৰায়ণে বলেৰে তেওঁৰপৰা ৰা কাঢ়ি। তেতিয়াৰেপৰা এই ফৈদৰ অৱস্থা ক্ৰমাৎ হীন হৈ আহিবলৈ ধৰিলে; সৗে শেহত দৰী ৰজা-জমিদাৰ সমূলঞ্চে আহোম ৰজাৰ ইচ্ছাধীন হয়। না দিলে আজি ধৰি, চতুৰ্দিশ সীমাৰি, | সত্যে সত্যে কৈলোহে নিয়ে। পুৰত গৈৰী দেৱী, পশ্চিমে কলি নদী | যাক সেৰি নৰে মুক্ত হয়। উত্তৰে গামৰি গিৰি, দক্ষিণে পৰ্বত চিৰি, | এহি চতুলে দিলে। তুমি। সৰ্গিলে তিলে কুশে, | ভুবািহা মহাসুখে, | সত্যে সত্যে ভুঞ্জিবাহ তুমি। যাল মাৰিৰে এতি, পাচে পতি উৰিলা গুৰ। বড় মোৰ | যড়হাক, | ব ইকীয়া, নি। বালক লগ পাই অসমেও খেদি যাই, | | ফলিত গণ ধুমায়। গোগাৰীৰ কলা এ সম, ফলেও ৈ থানা এবি পলাই গৈ, কবিয়া পাৰ লৈ পাব। অশে খে যাই, কতোগলপাই, খাস খুইলা বাবা। -হত্ৰ গোস্বামী সম্পাদিত “ং বানালী, ১০ পৃষ্ঠা।