কলঙ্ক ভঞ্জন। নিন্দা কৰিলো গাউখান যুবি ইত। মোক দেখি হাঁহিব সকল •িবি, হৰি হৰি কিহৰ উপায়। মৰিবাৰ মৰিব সেই অল্পীয় হওৱা, কেৱল মোৰ সৰবনাহ কলহটো বওৱা, জনম যুৰি খটী ৰল অয আয। আৰু আকবাব জৱৈ জলে, তল হাতিযা কৰি ধৰিতোলে, | ভাবে আকচোল বানো গেলি হবে। বৰ্ডা মাৰিবাৰ খায নেলি, ফইক নাদকছু নেই হলি লাজ দিবা •ল্যাক হৈ গাউৰ কৰে। • ভৰে, ঘাটৰ পৰে উপৰ দাউৰে, গা+ ড মনি আউ, গে পবি। তিন বি বাৰ এণায কবি,
- প চুপ ( ২৭ এৰি
পানা আনি ৰি আহি ফিৰি। চুচট কৰি কই নই, তা। কখনেই, পা মৰা হন যা লাজে। কুন কিবা বুলিব বৃ, ভয়ে লজে ৰুৰ প।ি মাৰিব বুলি মাকৰ কখিক নামে। জটিলাৰ মাক কুটিলা বুড়ী, বোলে বই বেটি তপত বাডা, আগে তোৰ মূৰটু চৰে খাই। ময জানিছিলো মোেৰ শান্তি পেটী, মোৰ আইৰ এটু কাৰ্তি, তলে তলে তল বিলি মোব নাই। ময় হাক দেউ বুলে। হেৰে আই, ফুৰিব। নাযাবি, কোনো ঠাই, তেওঁ সতী নেৰে ঘুৰি ফুৰিৰ।।। কেটা মান ডেকা আপীৰ লগ পাই, বে যেনে চেউৰি গাই, নিঢেবিবাক মাই নাম ধৰিবা। আপগিলকে থাকে ছাই, ইযাত কেকে জাতি থাকে চাই, | ওহ। টিকা কৰি চাওযাছে। বাই। এনায় জানিলি সৰুতে ধৰি, | টিপা মাবি ফেল্ল হৈ মাবি, সুধায় জনম দিলো মাটী খাই।
