পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v3p1.djvu/২৬৭

জীৱনাদৰ্শ। ২৪৭ বামুন কটকী নিযোজন কৰে, পৰ দেশৰ ভাল বস্তু ও ব্যৱহাৰ গুপ্তভাবে ঢাবলৈ নাঙ্গঠ৷ বৰাগীৰ খে: পাত গৰু হিন্দু আখবাবে কবি আৰু সৰ মাহৰ মাৰিবলৈ সাচ কৰাব। এও ৰ দিন, অনেক বিদ্যাৰ কি ভাৰপৰ৷ অসমলৈ হে আৰু পৰ দেশৰ ধোবা, নাপিত, তাতি, ৰা আদি শি» বিদ্যা জন মানুহ অনাৰ নিযম কৰিলে। দিল্লীশ্বৰে আসাম দখল কৰিবলৈ সে বাকৰ গান, স া ি৩ সেপতিক পঠাইছিল। বুদ্ধিস্বৰ্গ ই বু » ৬ ভয় .সাপ হাই তাপোন বা ওহাটা পৰ্যন্ত বিস্তাৰ কবিনে। স{ক্তি • , পবা, ৫ন। শেনচোবাক ধৰি আনিলে , তাৰে পৰা সৰ, •ে খে। চ•1:1। ৫ম পৰ ৰাজ। পাক্ষিতেৰে তেও ব সহোদৰ মানস ২৪ বিৰোণ গাই পপি ও শৰণাগ ও ৩াহি। বাজাই ও ক কেকোৰা দলি, গ.6াৰ', ৮ বলি মন দি নামৰূপায়। বাজা পাতিলে; তাৰে পৰা নামৰূপীয়া ৰাজ। ২.। | এই জনা ৰাও ই বৰ ভূ যাক • ঠাই ো োতি। পানাৰাযণক দৰঙ্গৰ আৰু তেওঁৰ আৰু ও গজৰায 1 তাৰ ৰা। পাতি ডিগল। কতযি কৰিলে। এও ড/ ড় কৰাই -মৰিয় পা গাবৰ, মিৰি, ডলাৰ পচা লগাই সিহঁতৰ দেশৰ উৎপন দ ব ৫ দিবলৈ যিম গানে। , • কে আসাম আৰু কচাৰ দেশৰ সম' পতি bাৰী: ৩ বতঃ]যা কৰিলে আৰু নগাগও বন্ধাই নগাৰ দুৱাৰ ভেদ কব মাটি কটক। চোতাদি বছৰি বলি নাৰ উৎপন দব্য কৰ অনাব ধায্য কৰিলে।। এওঁয়েই বহাত কচাৰাৰ সম্বাদ দিনলৈ বহিয়া বলা, যন্তাৰ বাৰ্তা জনাবলৈ জাগিযাল গোহাই, চিনি, যা আপ ডিমাকৰ। গাছেৰ খবৰাখবৰ দিবলৈ কাজলিমুখীয়া গোহাই, বিমা কে উযিlে , আৰু এই কেনাক বাজখোৱ। ময্যদা দিলে। এই ৰাজাৰ পূবেল হাসা' স” তব আলোচনা নাছিল বুলিলে হয়। এওয়েই ঠাইয়ে ঠাইযে পঢ়াশালী পাতি সেই অভাৱ গুছানো। এওৰ দিনৰ পৰাই ৰাজসভাতে। পণ্ডিত ৰাখিবৰ নিযম হয় , গৰু এ বাজন। সকলোবোৰ সুয” নকৰি সভাৰ পৰামৰ্শতে কৰিছি। তেও গতি দান দুখী প্ৰজাবেও কথা হৈছিল, আৰু সিহঁতৰ দুখ বেদনা শুনি নিৰাকৰণৰ চেষ্টা কৰিছিল। পূৰ্বে বঙ্গালেৰে ৰণ হওঁতে বহুত মানুহক লগুণ দি বামুন সজাই যুজ কৰিবলৈ পঠোৱা হৈছিল। যুজৰ অন্তত ঘৰলৈ আহি সেইবোৰ মানুহে লগুণ ৰাখিছে বুলি