পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/২০৪

১৩৬০

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

সন্ধান পুৰিয়া বীৰে এৰিল পঞ্চশৰ।
ধৃতৰাষ্ট্ৰৰ ধনু কাটি পাৰিলা সত্বৰ॥
চাৰি শৰে চাৰি ঘোড়া কৰিলা সংহাৰ।
ধ্বজ জৰী দুই খণ্ড কবে কৰ্ন্বিকাৰ॥

বিৰথী হৈলা মন্ত্ৰি দেখি পাৰ্থসুত।
বড় বড় নাগ মাৰি পাৰিলা বহুত॥
মণি ৰথ ভূষণ কৰিলা খণ্ড খণ্ড।
কুণ্ডল সহিতে কাৰো কাটিলন্ত মুণ্ড॥

ধৰণী মণ্ডলে পৰি মণিৰথে জলে॥
কেউব কঙ্কণ হাত লোটে ভূমিতলে॥
আকাশে প্ৰকাশে যেন নক্ষত্ৰ অশেষ।
জ্বলয়ে মুকুত মণি অধপৰি দেশ॥

ইন্দ্ৰে যেন দৈত্য মাৰি কবিতা সংহাৰ।
নাগগণ বব্ৰুবাহা মাৰিল অপাৰ॥
ফণা সৰ কাটি পাৰে গিৰি শৃঙ্গসম।
মহাবীৰ বব্ৰুবাহা অতুল্য বিক্ৰম॥

এৰিল গৰুড় বান পাৰ্থসুত বীৰে।
মূৰ্ত্তিমন্ত খগৰাজ ধৰি ধৰি গিলে॥
অনেক কাটিলা নাগ অযুতে নিযুতে।
ছেদা ফণাগণ খসি পৰে পৃথিবীতে॥

মধু অস্ত্ৰ বব্ৰুবাহা এড়ে তদন্তৰে।
মধুধাৰ বৈয়া পৰে সৰ্পৰ উপৰে॥
তাহাৰ তাৰে এড়ে পিপিলিকা বাণ।
সন্ধান পুৰিয়া ধনু অৰ্জ্জুন নন্দন॥

পিপিলিকা মণ্ডলে যুড়িল ৰণস্থলি।
নাগ অঙ্গ কামোৰ মাৰয় মধুবুলি॥
খণ্ড খণ্ড কৰিলা সকল নাগ তাঙ্গ।
ত্ৰাস পায়া নাগগণ ৰণে দিলা ভঙ্গ॥