পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১৩৪

১২৯২

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

এহি মতে আসি পাইলা বাহিৰ বিলাত।
কিনিবাক চাউল পাতি নপাইলা তথাত॥
পড়ে উপবাস আজি বোলে সবে লোক।
চাউল কিনিবাক নপাই আবে কেনে হৌক॥

মাধৱে বোলন্ত হাঁসি কড়ি দিয়ো মোক।
মই চাউল আনো জনা চাৰি আসিয়োক॥
এহি বুলি জনা চাৰি লগত লৈলন্ত।
চাউল কিনিবাক লাগি গ্ৰামক গৈলন্ত॥

কান্দে বুঢ়ী একজনী পুত্ৰক লাগিয়া।
খাটিবে পুতেক গৈল বাৰ্ত্তাক নপায়া॥
শুনিলে অনেক লোক যুদ্ধত পড়িল।
কিবা ভৈল পুত্ৰ বুলি বিস্তৰ কান্দিল॥

সেহি বেলা গৈয়া দেৱ মাধৱ পাইলন্ত।
কিয় কান্দা হৰিৰ ঝী বুলি পুছিলন্ত॥
তাঞো বোলে বাপু বেটা খাটিবে গৈলেক।
বোলে লোক অনেক যুদ্ধত পৰিলেক॥

নজানোহোঁ মোহোৰ বাপুৰ কিবা ভৈল।
এহি বুলি বুঢ়ী পুনু কান্দিবাক লৈল॥
মাধৱে বোলন্ত বুঢ়ী নকান্দিবি তই।
তোৰ পুতেৰক দেখি আছোঁ মাত্ৰ মই॥

বুঢ়ী বোলে বাপু জুনু মিছায়ে কহিলা।
মোহোৰ পুত্ৰক তুমি সঞ্চায়ে দৈখিলা॥
চেপটা মৰদ গোট কলীয়া নিশ্চয়।
বছৰ পঞ্চিশ মান হৈবাক পাৰয়॥

আগ দন্ত ছলা দাৰি গোঁফ নৈগাজয়।
এহু পুত্ৰ গুটি তোৰ হোৱয় নোহয়॥
বুঢ়ী বোলে হুই বাপু এহু পুত্ৰ মোৰ।
নিষ্ঠ কৰি কহ বাপু বালাই লঞো তোৰ॥