পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৯৯

৯১৮

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

সাৰণে সুসেনে আৰো কৰন্ত যে ৰণ।
সত্ৰাজিতে সমে ভানু প্ৰহাৰন্ত বাণ॥
এহি মতে পঞ্চাৰ্ব্বুদ আৰো চাৰি কোটি।
হুয়া বিমোহিত সবে যুজে জুলি বাটি॥
অবিছেদে নিৰন্তৰে শৰ বৰিষয়।
বাৰিষা কালৰ যেন মহা মেঘ চয়॥
প্ৰহাৰন্তে শৰ সব শূন্য ভৈল টোন।
তবে খড়গ চৰ্ম্ম ধৰি কৰে ঘোৰ ৰণ॥
খড়গ চৰ্ম্ম যুদ্ধ মানে কৰিলন্ত ভদা।
সিয়ো নাম ভৈলা পাছে লৈলা ঘোৰ গদা॥
গদাৰ উপৰ গদা পৰে ঠাতে ঠাত।
কতো কতো কোব গৈয়া পৰে শৰীৰত॥
এহি মতে গদা যুদ্ধ কৰিলা ডাঙ্গৰ।
খণ্ড খণ্ড হৈয়া গদা পৰিলা সবাৰে॥
অস্ত্ৰ নাহি কমৰ চান্ত আগ পাছ।
ঘোৰ ব্ৰহ্মশাপ আসি চাপিলেক কাষ॥
দেখে সমিপতে আছে গজিয়া মাদুৰি।
মদ্ৰোবন গণ গৈয়া লৈলন্ত উভাৰি॥
পৰম ক্ৰোধত আতি মহা সভায়ে।
মাদুৰি ধৰিয়া দুই দুইহাঙ্কো কোবাৱে॥
শৰীৰত পৰে যেন ব্ৰজৰ সন্ধানে।
ৰাম কৃষ্ণ বুলি যদুগণে ছাৰে প্ৰাণ॥
এহি মতে যদু বীৰ মৰিল বিস্তৰ।
কৃজ্ঞক চাহিয়া বলো দিলন্ত উত্তৰ॥
আগতে সবেয়ো মৰে কিবা অছা চাই।
পাষাণ সদৃশ দেখো তোমাসাৰ হিয়া॥
চলা তুমি আমি যাই ভাঙ্গোহো কন্দল।
যিবা কিছো শেষ আছে ৰহোক সকল॥
জেষ্ঠৰ বচন শুনি প্ৰভু ভগৱন্ত।
দুই ভাই পশিলন্ত সবাৰো মধ্যত॥