পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/৩০১

১১২০

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

পৰম আনন্দে আতি মন মগ্ন ভৈলা।
ৰাজাৰ প্ৰশ্নৰ কথা কহিবাক লৈলা॥
বৰাহ বদতি শুনিয়োক নৃপবৰ।
পৰম দৰিদ্ৰ এক আছিলেক নৰ॥

ধন অৰ্থ একো ঘৰ বাৰি নাহিকয়।
ভিক্ষা কৰি আনি সিতো সদা প্ৰবৰ্ত্তয়॥
বিবাহ কৰাইবে লাগি কন্যাক নপাইল।
একজনে নিয়া ঘৰজামাতা চপাইল॥

তাৰ একজন পুত্ৰ ভৈল প্ৰথমত।
তাকো একজনে নিয়া চপাইলা ঘৰত॥
তাহাৰ তনয় এক ভৈল অনন্তৰে।
তাকো ঘৰজিয়া কৰি নিলে এক ঘৰে॥

ধনে জনে আঢ্যৱন্ত ভৈল সিতো পাছে।
এক ক্ষুদ্ৰ আলি বান্ধিলন্ত তাৰ কাছে॥
সেহি আলি মধ্যে এক শৱ পৰি আছে।
নাখৱায় গৃধ্ৰে বেঢ়ি গৈল তাৰ কাছে॥

সেহি আলি উঠি এক বিপ্ৰ চলি যাই।
গৃধ্ৰে মাতিলন্ত দেখি তাৰ মুখ চাই॥
আমাৰ বচন শুনিয়োক দ্বিজবৰ।
শৱ গোট কৰি দিয়ো আলিৰ অন্তৰ॥

হেন শুনি বিপ্ৰে তাঙ্ক বুলিলা বচন।
আমাৰ বচন শুনা গৃধ্ৰে পক্ষীগণ॥
শৱ গোট দিবো মই কৰিয়া অন্তৰ।
মোক কিবা দিবি এবে কহিয়ো সত্বৰ॥

হেন শুনি গৃধ্ৰ পক্ষী বুলিলা বচন।
আমাৰ বচন এবে শুনিয়ো ব্ৰাহ্মণ॥
অমাতৰ মাত আমি কহিবো তোমাত।
শুনি বিপ্ৰে স্বৰ্গ যেন পাইলা মেলি হাত॥