পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/২৬৫

১০৮৪

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

শুনা অৰে ভীমনাদ! গণ্ড দুৰাচাৰ।
তেজিয়োঁ নিদ্ৰাক তোৰ মিলিলন্ত মাৰ॥
আপুনি আৰ্জ্জিয়া পাপ বৃক্ষ যে সফল।
কালত ফলিত ভৈলে ভুঞ্জি তাৰ ফল॥

যতেক মাৰিলি প্ৰজা তাৰ নাহি লেখা।
সি সব সহিতে যম পুৰে হৌক দেখা॥
শুনি ভীমনাদে নিদ্ৰা ছাৰি তেতিক্ষণ।
ফুৰাৱন্ত কোপে দুই অৰুণ নয়ন॥

বুলিবে লাগিলা বীৰবৰক সম্বুধি।
নকৰিবি গৰ্ব্ব অৰে শুন মন্দ বুদ্ধি॥
জানিলোঁহোঁ আজি তোৰ আয়ু ভৈলা ক্ষয়।
মোক দেখি কোন প্ৰাণী জীৱন্তে আছয়॥

মোক মাৰিবাৰ তোৰ এতমান সাস।
অগ্নিত ফৰিঙ্গ যেন মৰিবাক চাস॥
এতেকে বোলন্তে বীব হুঙ্কাৰ কৰিলা।
গণ্ডক লাগিয়া শক্তি গোট প্ৰহাৰিলা॥

প্ৰাণ ছাৰি পৃথিবীত পৰিলন্ত গণ্ড।
কম্পিলা ধৰণী ভৈল বদন প্ৰসন্ন॥
গঙ্গা সাগৰৰ তীৰে ছাবিলা শৰীৰ।
ৰুধিৰে লিপিত যেন শিখৰ গিৰিৰ॥

গণ্ডক মাৰিয়া বীৰে চলিলা নগৰে।
জয় জয় কৰে প্ৰজাগণ নিৰন্তৰে॥
পদ্ম পুৰাণৰ ইতিহাস মনোহৰ।
শুনা সৰ্ব্বজন দীন গাই দ্বিজবৰ॥

ব্যাস নিগদতি শুনা জয় মনি অপাৰ।
পথে চলি যাহন্তে দেখিলা দ্বিজবৰ॥
বিমান উপৰে এক পুৰুষ সুন্দৰ।
গলে তুলসীৰ মালা গাৱে পীতাম্বৰ॥