এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৫৪
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
বোলে বীৰবৰ প্ৰত্যেক দিনৰ,
সুবৰ্ণৰ চাৰি শত।
মোহোৰ বৰ্ত্তন ভক্ষ ভোজ্যে লাগে,
কহিলো কৰি বেকত॥
ৰাজা বোলে কত সামগ্ৰী আছয়,
অত টকা তোত যাই।
বীৰবৰে বোলে দুই বাহু খড়গ,
তিনি আছে মোৰ ঠাই॥
ৰাজা বোলে অত টকা দিবে লাগি,
মোৰ প্ৰয়োজন নাই।
হেন শুনি বীৰ— বৰো চলিলেক,
আপুন থানে দুনাই॥
মন্ত্ৰীগণে বোলে দিনা চাৰি মানে,
বৰ্ত্তন দিয়োক দেৱ।
ইহাৰ স্বৰূপ বুঝো আমি সবে,
কেন মতে কৰে সেৱ॥
কোন উপযুক্ত ইতো বৰ্ত্তনক,
কৰয় ইতো গ্ৰহণ।
মন্ত্ৰীৰ বচনে ৰাজায়ো তেমনে,
অনাইল তাঙ্ক তেখন॥
কৰ্পূৰ তাম্বুল দিলন্ত নৃপতি,
সুবৰ্ণৰো পাঞ্চ শত।
সুবৰ্ণকো পাই বীৰবৰে জানা
কৰিলেক যেন মত॥
দেৱ ব্ৰাহ্মণক অৰ্দ্ধভাগ দিলা,
অৰ্দ্ধভাগ দুঃখিতক।
ভাৰ্য্যা পুত্ৰ লাগি তাৰ অৰ্দ্ধভাগ,
ভাঙ্গিলা ধৰ্ম্মে বিত্তক॥
