পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/১৮৩

১০০২

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

কন্যা বেচি যিবা জনে আছে ধন খাই।
পচা মাংস খাই সেই নৰকে পৰয়॥
কুণ্ডত পৰিয়া পাপী কৰে ধৰফৰ।
কিটৰ কামৰে পাপী নাহিকে নিস্তাৰ॥

কৰত কুণ্ডৰ কথা শুনহ বচন।
পচা মাংস পচা ৰক্ত কৰয় ভক্ষণ॥
বেশ্যা দ্বাৰে ৰহি আছে কৰে ডকা চুৰি।
সেহি কুণ্ডে সেহি পাপী আছে তাতে পৰি

কনিষ্ঠা মাতৃক হৰে সুবৰ্ণ হৰণ।
কৰত কুণ্ডত হৈবে তাহাৰ গমন॥
ব্ৰাহ্মণৰ হৈবে যাৰ গায়ত্ৰী পতিত।
মণি নামে কুণ্ড আছে তাহাত পতিত॥

ভূমি চেপি মিছা কহে ব্ৰাহ্মণী হৰণ।
সেই পাপে দ্বিজ জানা কুণ্ডতে যে গান॥
স্বামী চক্ষু চাই যিটো কটুত্তৰ বোলে॥
সেই সব নাৰী জানা সেহি কুণ্ডে পৰে॥

গাৰুৱা কীটেহে তাৰ মুণ্ড খাই কাৰি।
স্বামীক এৰিয়া অন্য পতি ভজে নাৰী॥
লোহাৰ প্ৰতি গৰ সমে অঙ্গৰা কৰয়।
তামা সোণা আৰু ৰূপা যিজনে হৰয়॥

পচা মাংস খাই কুণ্ডে সি জনে জীৱই।
নিৰামিষি ভুঞ্জো বুলি সামিষক খাই॥
পশু জ্ঞানী পাপী সিতো নৰকে পৰয়।
লোকত কহয় ব্ৰঁত কৰি আছোঁ মই॥

মদ গৰ্ব্বে গুৰুক যে কটুত্তৰ বোলে।
পচা মাংস ৰক্ত খাই সেই পাপৰ ফলে॥
লোহা লোণ তিল যদি বিক্ৰয় ব্ৰাহ্মণে।
দুগ্ধ দধি ঘৃত বেচি নৰকত পৰে॥