পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/১৮০

৯৯৯

যম গীতা।

পাপীৰ পাপক বিচাৰহ ভাবা মতে।
চিত্ৰগুপ্তে বিচাৰয় শুনিয়া তহিতে॥
যমে বোলে চিত্ৰগুপ্ত কি বোলা বচন।
পাপী সব কথা তেবে পুছো বিবৰণ॥

কোন পুণ্য কৰি আছা কোন আচৰণ।
সত্য কৰি কহা সবে স্বৰূপ বচন॥
পাপী বোলে এত পাপ আমি নাহি কৰি।
বুজিয়া বিচাৰ কৰা ধৰ্ম্ম অধিকাৰী!॥

শুনিয়া পাপীৰ কথা হাসে সবে প্ৰজা।
আপুনি পাপীত কথা সোধে যমৰাজা॥
মিছা বোলা পাপী সব! ভয়ক যে আখি।
তোহোৰ পাপৰ যেবে বহু আছে সাক্ষী॥

অষ্ট দিশপাল চন্দ্ৰ সূৰ্য্য যে বৰুণ।
ৰাত্ৰি দিনে মাংস ভক্ষ কৰা কোন জন॥
শুনিয়া আছয় তাৰ যত পাপ দেখি।
তাৰ পাপ পুণ্যৰ এসব আছে সাক্ষা॥

কাম ক্ৰোধ লোভ মোহ এহি চাৰি জন।
যতেক ইন্দ্ৰিয় সাক্ষী দিলা জনে জন॥
সাক্ষী মুখে কথা শুনি যম অধিকাৰা।
আজ্ঞা দিলা পাপীক মাৰিতে ডাঙ্গ বাৰি॥

ফলাফল কৰিবাৰ আদেশিল কাল।
যাৰ যেই পাপত ভুঞ্জাইতে যমকাল॥
শুনিয়া পাপাত দুতে কহয় বিচাৰ।
কোন মতে নাহি তোৰ পুণ্যৰ সঞ্চাৰ॥

মাৰোঁ বুলি যমদূতে বৰ ডাক ছাৰে।
দেৰ হস্ত ডাঙ্গ ধৰি পাপীক যে মাৰে॥
চাৰি দিশে পাপী সব কৰয় ৰোদন।
আপুনি দিলেক সাক্ষী যত অঙ্গগণ॥

১২৬