এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৬৮
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
ভকতি আশ্ৰয় কৰি।
তাতে ব্যক্ত হোৱা হৰি॥
ভকতি নাহিকে যাত।
নোহা নোহা ব্যক্ত তাত॥
নাহিকে ভকতি মোৰ।
ময় মহা পাপী ঘোৰ॥
তযু নামামৃত নদী।
বহে ব্ৰহ্মাক ভেদি॥
মোৰ মন মত্ত গজে।
তাতে যেন ৰঙ্গে মজে॥
তেবে সংসাৰৰ তাপ।
নপৰোঁ মাধৱ বাপ॥
এহি কৃপা কৰা মোক।
হে সভাসদ লোক॥
তোৰাক কাতৰ কৰো।
দান্তে তৃণ তুলি ধৰো॥
বোলে জয় নাৰায়ণে।
দোষ ক্ষমি সৰ্ব্বজনে॥
অনাথক কৃপা কৰি।
ডাকি বোলা হৰি হৰি॥
⸻
পদ।
শুনা সভাসদ এক চিত্ত কৰি মতি।
যেন মতে ঘৰ প্ৰতিষ্ঠিলা লক্ষ্মীপতি॥
নাট ঘৰ বান্ধি বাপু সাঙ্গ কৰিলন্ত।
গৃহৰ কৰ্ম্মক আৰ বাকী নথৈলন্ত॥
ঘৰ প্ৰতিষ্ঠিবে লাগি আনন্দিত মন।
ভক্ত সমে আলচ কৰিলো বিতোপন॥
