পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p3.djvu/১২৯

৯৪৮

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

সকলে সুবৰ্ণময় ৰোকাম নগৰ।
দেখিয়া হৰিষ ভৈলা ৰাজাৰ কুমৰ॥
যত দুখ পাইলা পথে সবে পাসৰিলা।
গুচিলা দুৰ্গতি বিধি সুপ্ৰসন ভৈলা॥
এক সৰোবৰ পাৰ বৃক্ষৰ তলত।
ঘটোকৰ নামি বীৰ হৰিষে মনত॥
বসিলা তহিতে সুশাতল পায়া বাৱ।
ঘোৰাও কৰিলা পাছে আকাশে উৰাৱ॥
যেধে যুবৰাজ তথা বসিয়া আছন্ত।
মৃগী ৰূপি চাহাপৰি তথা আসিলন্ত॥
সুবৰ্ণৰ মৃগী গুটি ভৈল আগুসাৰ।
দেখি ধনু বাণ লৈল ৰাজৰ কুমাৰ॥
লৱড়িয়া মৃগ পশিলন্ত পুষ্পবনে।
কুমৰে খেদিয়া গৈল মাৰিবাক মনে॥
পাছে সেহি মৃগ গৈল পুৰিৰ ভিতৰে।
তথা গৈয়া এক বনে হানিলা কুমৰে॥
সেহি শৰ ঘাৱ বেগে মৃগী লৰ দিলা।
বিপৰীত ৰাৱ কাঢ়ি আদেশ হইল॥
অনন্তৰে যুবৰাজে পশিলা নগৰ।
থান খান দেখিলন্ত আতি মনোহৰ॥
তাৰ মধ্যে এক মৃগ দেখি ৰত্নময়।
খচিত মুকুতা মণি মাণিকে শোভয়॥
চৌপাশে আচন্ত পুষ্প উদ্যানে বেঢ়িয়া।
আমোদিতে বাসয় সন্তোষ কৰে হিয়া॥
অগৰু চন্দন আৰ চম্পা নাগেশ্বৰ।
শত পাচি লৱঙ্গ গুলাল বহুতৰ॥
জাই ঘূতি কেতকী মালতী বনমালা।
পাৰলি অশোক কুন্দ কদম্ব যে ভালা॥
দৱনা মৰুৱা গুটিমালী পাৰিজাত।
বন্দুলি বকুল সঙ্গ পুষ্প অসংখ্যাত॥