এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৭২
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
আনো পক্ষী যত লিখিল বাৰত,
যেন উৰু উৰু কৰে।
যত বন বাসী পখী পতি আসি,
গলে গলে বান্ধি ধৰে॥
চাৰি দিশে তাৰ চাৰি খান দ্বাৰ,
দেখিতে আতি সুঠান।
যিবা দ্বাৰে যাৰ আছে অধিকাৰ,
কৰিছে তাক বিধান॥
পুৰ্ব্বদ্বাৰ খান শুনা যেন ঠান,
দেখন্তে লাগে সন্তোষ।
দিনে ৰাতি তাত সুমঙ্গল বাত,
নাহি তৈত আন দোষ॥
সুবৰ্ণৰ পাট কৰি তাক ডাঠ,
সুবৰ্ণৰ স্তম্ভ দিল।
স্তম্ভৰ উপৰে পতাকায়ে কৰে,
বতাসত জিলমিল॥
মুকুতাৰ থোপা কৰি এক জোপা,
আৰিলেক থানে থানে।
বৈদূৰ্য্য মণিক আনি লগাইলেক,
দ্বাৰত আতি সন্ধানে॥
গন্ধৰ্ব্ব সকলে মহা কতুহলে,
গীত গাৱে নানা ভাৱে।
অপেস্বৰা গণে নাচে থানে থানে,
কতো তাক ৰঙ্গে চাৱে॥
দেৱ ঋষি সিদ্ধ গন্ধৰ্ব্ব বিবিধ,
বিদ্যাধৰ যক্ষপতি।
সবে স্বৰ্গ বাসী পূৰ্ব্বদ্বাৰে আসি,
নগৰীত কৰে গতি॥
