এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৭০
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।
মোৰ মনোৰথ পূৰিয়োক নাথ,
ৰাখিয়ো সাধু সঙ্গত।
কোটি শত বাৰ নমস্কাৰ কৰো,
তযু পদ কমলত॥
মোৰ ইতো মন পাপিষ্ঠ দুৰ্জ্জন,
নৰমে তযু কথাত।
আবে কি কৰিবো দিয়ো উপদেশ,
শৰণ লৈলো তোমাত॥
মই যেন মত জানা ভাল মত,
কিচোৰো নভৈলো পাত্ৰ।
তোমাৰ চৰণে ভক্তি পাইলে সবে,
মইসে ৰহিলো মাত্ৰ॥
মই সম নাহি পাতকী পৰম,
তুমি সম পাপহাৰী।
যেহেন জুৱাই তেনয় কৰিয়ো,
শৰণ লৈলো মুৰাৰি॥
শুনা সৰ্ব্বলোক মোৰ নিজ গুৰু,
দামোদৰ কৃপাময়।
তাহান মহিমা কৈয়া নাপাওঁ সীমা,
অনন্ত গুণ আলয়॥
আছিলন্ত এক দ্বিজ শুদ্ধ মতি,
তানে মুখ্য পাৰিষদ।
নমো ভগৱন্ত মহা গুণৱন্ত,
নাহি যাত লোভ মদ॥
ৰূপে মনোহৰ গৌৰ কলেবৰ,
সকলো লোক ৰঞ্জন।
ভক্তি প্ৰবৰ্ত্তায়া দীন দৰিদ্ৰক,
পালিলা যিতো সজ্জন॥
