পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/৪৩

৪৬২

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

সৎসঙ্গত হৰি লীলা শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তনে।
উপজয় যাত মহা প্ৰেম অনুক্ষণে॥
প্ৰেমময় ভক্তি ইতো সাধুৰ সঙ্গত।
সৰ্ব্বদা উত্তম আৰ কি কৈবো মহত॥

ইসব ভক্তিৰ শুনা সাধন সম্প্ৰতি।
যাৰ আশ্ৰয়ত হোৱে কৃষ্ণত ভকতি॥
অনুৰূপে স্বধৰ্ম্ম অৰ্পিব ঈশ্বৰত।
হিংসা শূন্য পূজা কৰিবেক প্ৰতিমাত॥

শ্ৰৱণ দৰ্শন স্পৰ্শ স্তুতি নমস্কাৰ।
বিষয়ত বিৰকতি গুৰুসেৱা সাৰ॥
নিবৃত্তি শাস্ত্ৰত শ্ৰদ্ধা প্ৰীতি উত্তমত।
সমানত মিত্ৰভাব দয়া দুঃখিতত॥

হৰিৰ মুৰ্ত্তিৰ ধ্যান শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন।
সমস্তে ভূততে হৰি দৃষ্টি অনুক্ষণ॥
নিৰ্গুণা ভকতি হোৱে এহি সে সাধনে।
যাক পায়া মোক্ষ কোন মানে ভক্ত জনে।

শুনা আৱে ভাগবতী ভক্তিৰ সাধন।
যাক জন কৰিবাক লাগে অনুক্ষণ॥
গুৰু উপদেশ লৈয়া ভকতে সহিতে।
সৰ্ব্বেন্দ্ৰিয় হৰিপদ সেবিবে সততে॥

বচনে লৈবেক নাম কৰ্ণৰ শ্ৰৱণ।
হস্তে গোবিন্দৰ গৃহ প্ৰতিমা সেৱন॥
জিহ্বায়ে লৈবেক হৰি নৈবেদ্য দ্ৰব্যক।
নাসায়ে লৈবেক হৰি নিৰ্ম্মাল্য গন্ধক॥

হৰিৰ নিৰ্ম্মাল্যচয় শিৰে ধৰিবেক।
সাদৰে চক্ষুৱে ভকতক চাহিবেক॥
মনে ৰূপ চিন্তিব অষ্টাঙ্গে নমস্কাৰ।
ঈশ্বৰৰ অৰ্থে ধন আনিব সম্ভাৰ॥