পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p2.djvu/২৪১

৬৬০

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

তিনি গুণ মাজে তেবে নিশ্চল আশ্ৰয়।
তৈসানিসে ভৈলা নাম কৰ্ম্ম ভক্তি কয়॥
আদি অন্ত পুৰুষৰ পৰম বিশ্বাস।
অনাদিৰ শৰীৰে তত্ত্ব কৰন্ত প্ৰকাশ॥
নামে ভৈলা ব্ৰহ্মা বিষ্ণু ভকত আচাৰ।
কৰ্ম্মে মহেশ্বৰে তত্ত্ব কৰিলা প্ৰচাৰ॥
সত্যে সত্যে সত্যে কৈলো কৰা দৃঢ় মতি।
আক নামানিলে সখি যাইব অধোগতি॥
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত প্ৰভু শুনা নাৰায়ণ।
নামৰ মহিমা তত্ত্ব কহিও কাৰণ॥
কিমত উত্তম নাম কিমত বিশ্বাস।
নমো যোগেশ্বৰ প্ৰভু কৰিও প্ৰকাশ॥
গুৰু মুখে এক নাম লৈবেক কৃষ্ণৰ।
পাপ পূণ্য ধৰ্ম্মাধৰ্ম্ম ধন পৰিকৰ॥
সমন্তে অৰ্পিব জানি গুৰুৰ চৰণ।
গুৰু বাক্য অৰ্পিব সমস্তে পঞ্চতত্ত্ব॥
একান্ত শৰণ এহি কৈলো মহাতত্ত্ব।
সংশয় এৰিয়া আক ধৰিও মনত॥
যোগী বা সন্যাসী ব্ৰহ্মচাৰী দিগম্বৰ।
সবাকে এৰিয়া কৰা নামক বিচাৰ॥
সবাৰে আশ্ৰয় হৰিনাম মহাতত্ত্ব।
সত্যে সত্যে সত্যে কৈলো তোমাৰ আগত॥
যোগী বা সন্যাসী ব্ৰহ্মচাৰী যতেক আছয়।
সবাতে উত্তম যোগ নামত আশ্ৰয়॥
একান্ত শৰণ লৈয়া নামত নিশ্চয়।
তেবেসে সংসাৰ তৰে নামৰ আলয়॥
অৰ্জ্জুনে পুচন্ত কথা কৃষ্ণৰ আগত।
কিমতে বিশ্বাস হৈব তোমাৰ নামত॥
কিমতে কৰিবে নামে একান্ত বিশ্বাস।
মোহোৰ আগত প্ৰভু কৰিও প্ৰকাশ॥