দিহা—
স্বামী ভাল নহয়ৰে।
বিহাই ৰাতিত স্বামী ভাল নহয়॥
ভাল নুহি স্বামী বিহে ইৰাত্ৰি দিনে।
শুনিয়া বুলিব মন্দ ব্ৰাহ্মণ সজ্জনে॥
কোমল কালিকা প্ৰভু মন্দ হীন।
তাৰ কাছে ভ্ৰমৰ নজাই একেদিন॥
যদি পুষ্প প্ৰকাশ হৱয় কাল পাইয়া।
মধুকৰে মধু পিয়ে তাৰ পাশে ৰৈয়া॥
কেচা দালিম খালে প্ৰভু দান্তত বান্ধে কহ
বিলম্বে পকিলে ফলে অধিক চাপে ৰস॥
অবাইছা গৰু যিব জুৰিবাৱে হাল।
নষ্ট কৰে লাঙ্গল জলি নষ্ট কৰে ফাল॥
একে আমি শিশু মতি জানা অকুমাৰি।
চিত্ত স্থিৰ কৰি থাকা দিন দুইচাৰি॥
যদি আমাসাৰ হৱে উত্তম আসাৰ।
অবিলম্বে পাইবা মোক ক্ষমা কৰা সাৰ॥
মদনে কাতৰ লখাই বনিয়া তনয়।
বেহুলা যিসব কহে নুশুনে লখাই॥
লখাই বোলে শুনা কন্যা আমাৰ উত্তৰ।
আলিঙ্গন দিয়া মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰ॥
এত শুনি বেহুলাৰ বিষাদিত মন।
লখাই চৰণে ধৰি বিনয়ে বচন॥
সুকবি নাৰায়ণ দেব সৰস পাঞ্চালী।
বেহুলাৰ কৰণাৰ বিৰছে লেচাৰী।
