পৃষ্ঠা:অসমীয়া ব্যাকৰণ আৰু ভাষাতত্ত্ব.djvu/১৬১

উচ্চাৰণ হয়। ই কেতিয়াও শৰৰ আদিতে বহিব নােৱাৰে। সেই দেখি ইয়াৰ নাম, ‘অনুস্বাৰ’ (অর্থাৎ পাচৰ স্বৰ বা ধ্বনি)। ৩৮। অনুৰৰ লক্ষণ সংস্কৃত, প্রাকৃত আৰু অসমীয়া ভাষাত মােটামুটি ভাবে এনেকৈ দেখুৱাব পাৰি :- স্থান। সংস্কৃত প্রাকৃত অসমীয়াত ১। শ, , স | অনুৰহয়। আৰু হ’ৰ আগৰ অনুনাসিক বর্ণ। শ, ষ, সৰ এগৰ অনুনাসিক | সচৰাচৰ চৰি বর্ণ অনুৰাৰ ৰা হ'ৰ আগৰ | বা তাৰ আগৰ বৰ্ণৰ ভেনে বর্ণ অনুৰাৰ বা সেই | | বৰ্গৰ নাসিক হয়। শ্ৰেণীৰ অনুনাসিক বর্ণ হয়। শেষৰ বিষত হ’ শুচি ‘ঘ’ হয়। ২। বগীয় বৰ্ণৰ | প্ৰায়ে সেই | দুবাৰ ৰা সেই সেই বৰ্গৰ | আগত থকা অনু- সেই বৰ্গৰ | অনাসিক বর্ণ হয়। অনুনাসিক নাসিক বর্ণ। ৩। অনুনাসিক | ৭, ন, ব | সচৰাচৰ ণ, ন, বা ম হয়। | প্রায়ে অর্ধঘৰ আৰু বর্ণ, অর্ধস্বৰ বা! ম হয়। কেতিয়াবা ‘ম’ৰ আগত অনুৰাৰ | ঘৰৰ আগত চন্দ্রবিন্দু স্বৰৰ আগৰ অনু- ! আৰু স্বৰৰ আগত ৫ হয়। | হয় আৰু অতিৰিক্ত নাসিক বর্ণ। | বৰ লােপ হয়। উদাহৰণ- প্রাকৃত অসমীয়া বংশ: বংসসা বাহ। সিংহ সিংহহ বা সিংহে সিংহ বা সিল। প পংকো বা পঙ্কো পেঁক। মহি মুচ। পঙক্তি পত্তি পাৰাি পাতি। কংণি পাঁচ। চাল ভাল ছিল সংস্কৃত্য সংলি চলি। সমতি করে। মুঞ্চ পং