এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৪
অদ্ভূত ৰামায়ণ৷
সেহি সময়ত, দৈব বিপাকত
এক ধোবা দুষ্টমতি।
ভাৰ্য্যাক বোলয়, আজি ৰাত্ৰি তই,
আছিলি কৈত অসতী॥
অসতী ভাৰ্য্যাত কিসৰ সঞ্জাত,
নকৰোঁ তোত বিশ্বাস।
তোক সম্বৰিয়া নৰকে পড়িবোঁ
কুলকো কৰিবো নাশ॥ ৮৯
ধুবুনী বোলয়, যেন শুদ্ধতই
ভালে জানে মই তোক।
মোক সম্বৰিলে, নৰকে পৰিবি,
হৰুয়াইবি কাণ নাক॥
নটতো পাগল, তইতো নিস্খল,
নবাচ জাতি অজাতি।
প্ৰসাদত থাকি, বান্ধৱৰ ঘৰে,
বঞ্চিলোহো এক ৰাত্ৰি॥ ৯০
সীতা গোঁসানীক, ৰাৱণে হৰিয়া,
লঙ্কা নগৰত থৈলা।
যদি একাকিনী, চিত্ত স্থিৰ কৰি,
তভো শান্তী ধৰ্ম্মে ৰৈলা॥
