এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৩
অদ্ভুত ৰামায়ণ।
বসুমতী বুলিলন্ত জানকীক চাই।
কুমাৰ ৰাখিতে মোৰ হৰাইল উপাই॥৪৬৪
জানিলো পাইলেক মোক বড়তো জঞ্জালে।
মাৰুতিয়ে পাইলে মোক নাৰাখিবে ভালে॥
পূৰ্ব্বহন্তে মোক লাগি ক্ৰোধ আছো জানি।
আমাৰ স্থানক তুমি আসিলা যৈসানি॥৪৬৫
এখন মাৰুতি যদি আসে মোৰ ঠাই।
নজানো কৰয় মোক কিমত বিলাই॥
অলপ বয়স দুই তোমাৰ তনয়।
যিবোল বুলিলা সবেখানি সত্য হয়॥৪৬৬
মাৰুতিৰ সম বীৰ একো স্থানে নাই।
বুলিলে উচিত কিছু নুহিকে বড়াই॥
মোক ৰাখিবাক আবে চিন্তিয়ো উপাই।
এহি বুলি কান্দে পড়ি বসুমতী আই॥৪৬৭
লৱকুশে বোলে মাৱ নুহিবা বিকল।
হনুমন্তে নাচৰে তোমাৰ অকুশল॥
ধৰম পুৰুষ তেঁহে ৰামত ভকত।
শক্ৰ কৰি নাহি তান ইতিনি লোকত॥৪৬৮
কিন্তু ৰাঘৱৰ দ্ৰোহী যি পুনু অধৰ্ম্ম।
তাহাৰ সম্বন্ধি জানা কালান্তক যম॥
