( ১১ ) ফল অনেক এদিন প্ৰভু যীচু তেখেতৰ ১২ জন পাচনি সৈতে এখন সত্যৰ পথাৰৰ মাজেদি গৰি ফুৰিছিল। সশ্য পকিছিল আৰু থোক বোৰ ভৰতে স্টোখাই আছিল। তোতযা প্ৰভু যীচুলে আকাশৰ ফাললৈ চাই কলে, সচাকৈয়ে মই তোমালোকক কও কচল তানেক, কিন্তু পৰিশ্ৰমী বৰ কম। তাৰ দ্বাৰাই প্ৰভুৰে কৈছিল (য সংসাৰত অনেক মানুহ নৰকৰ বাটেদি যাব লাগিছে, তেখেতে পাচনি বিলাকক প্ৰাৰ্থনা ক'ৰব খাটিছিল যাতে পৰিশ্ৰমৗ ‘লাগৈ। মিচনাৰ'বলাক। সেই বোৰক ৰক্ষা কৰিব পাৰে। সচাকৈযে , চল তানেক, এই সুদৰ অসম ভূমিতো অনেক নাল নাথল। ওই ঈশ্বৰ দৰ নমি৫ে অপেক্ষা কৰি আছে। তে লোক মানুহতকৈও হন ইমানবোৰ দেন ক ঙ্গা পা •ল ‘দ তা'মন পাইছে। তে লোকে এতিযা দেখব পাৰিছে যে তে লোকৰ সন্ম, . ল গব ভিী হীন, এতিয়া তেওঁলোক সতৰ পপাস্ট। আহা আমি প্ৰাৰ্থনা কৰে। যাতে ঈশ্বৰে অমান্স অনেক ভাল মিচনাৰি পঠায় আৰ, যাতে অতি শ'ঘ্নে অঙ্গই দে খনলৈ পায, আৰু মৃত সফল পুনৰ উশিত হয়। “তোমাৰ ৰাজ্য আহক 64 } মীৰ কথা
- সচাকৈযে, সচাকৈযে, পানী আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ পৰা জন্ম নলে
কোনো মানুহ ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত সোমাৰ নোবাৰে " (জন, ৫) “ঈশ্বৰে পৃথিবী ই মান ভাল পায় যে তেওঁৰ এক মাত্ৰ পুত্ৰকে দিলে আৰু যি জনেই তেত বিশ্বাস কৰিব তেওঁৰ বিনাশ নহব কিন্তু অন্য জীবন ৫ পাৰ ”। (জন, ৩:৬)
