এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
( লুড় কুমাৰী যাউতি যুগত তেওঁ ঈশ জীয়াৰী ৰাজেন্দ্ৰ কুমাৰী নামে স্বৰগৰ পৰা, ষত, অমল কিৰণ কৰে বিতৰণ শোভে অগগন তা; পিতা, পুত্ৰ, আত্মা হে মহা পিতা ••সন্ত, দৃতেৰে ধে। অতিষে কোমল দয়াত অতুলা ৰূপে গুণে অনুপমা, তিৰীৰ মাজত জম্ম হোৱা নাই যাৰ সমা। তেওঁক নালাগে মহিমা নালাগে গৰিমা নালাগে ঐশৰ্য্য ধন, তেওৰ আমাৰ দুঃখ, কষ্ট, হোৱা স্বৰ্গ সুষ্ট, আতৰ কৰাই মন। দুঃখীৰ আশ্ৰয় পাপীৰ আশ্ৰয় কাষলৈ মাতে সকলোকে, দিযে শান্তি পানী আৰু অভয় বাণী নাৰাখে কাকো তোকে। ফৰাচী দেশেও পূতি কালত একে কৰিছিল খেতি, তেৰে কন্যা নামে সহ বা অকৰ্মী বাৰ্ণাদেট্ৰী। সেই কন্যাৰ আগতে এদিন অকম্মাতে দিলেহি তেওঁ দেখা, কলে “হবা মহা সানী ৰৰ চিৰ কীত্তি বোৱাবা সোণালী ৰে।
