এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
অমৃত কথা
সাত নদীৰ কাহিনী
মৰিচী, অত্ৰি, অংগৰা, পুলস্তা, পুলহ, ক্লতু আৰু বশিষ্ঠ –এই সাতগৰাকী ঋষি সৰগত থাকে। তেওঁলোকে বিশ্ব ব্ৰহ্মাণ্ডখনৰ শান্তিৰ কাৰণে ধ্যান যোগত নিমৰ্জিত হৈ থাকে। ছয়মাহ ধ্যানত বহে, ছয়মাহ বিশ্ব ব্ৰহ্মাণ্ডৰ মঙ্গল অমঙ্গলৰ ভু ৰাখি ফুৰে।
বৰুণ দেৱতাৰ সাতগৰাকী কন্যা– ভদ্ৰা, তুঙ্গা, কুমুদিনী, হান্দ্ৰি, শ্বৰাৱতী, বেদৱতী আৰু বৰোদা। এওঁলোকৰ ওপৰত আক’ ঋষিসকলৰ সেৱা শুশ্ৰূষা কৰাৰ ভাৰ।
আটাইকেইগৰাকীয়ে হাঁহি-ধেমালিৰে নিৰ্মল নন্দন কাননত বিচৰণ কৰি থাকোতে এদিন শ্বৰাৱতীয়ে ক'লে— “সৌ মৰ্ত্যলোকলৈ যাবলৈ তোমালোকৰ মন নেযায়নে?”
ভদ্ৰাই ক’লে— “পিতাৰ মুখত শুনিছো তেওঁৰ কৃপাত মৰ্ত্যলোক শস্য শ্যামলা।”
কুমুদিনীয়ে ক’লে— “মোৰ হ’লে মৰ্ত্যলোকলৈ যাবলৈ বৰ মন যায়।”
