[১৯]
ভাল লগৰীয়| পোৱ| হেতেন এফালে আঁতৰি যাবৰহে মন।
টকব্য--হু’ ! কি কৈছ| ? কলি কৈছ| ? [থৰক বৰক কৰে]
স্নুমথিৰ৷--কাণেৰেও খোৱানে কিহে ? কাণখনি বাক এই পিনে থবাচোন ৷
টকৰু--কোৱ| ; মই সুনি আছে| | কিবা বোলেনে জীতৰাৰ কথ| কৈছিল৷ । তোমৰ নিচিন৷ গাভৰুৰনে৷ আকেৌ। লগৰীয়| পাবলৈ চিন্ত৷ কি ? পিচে লাগে ভাল লগ্ৰীয় । [ ভাবে আৰু খাবলৈ ধৰে ৰু
স্বুমথিৰ৷--“মাৰ| তোমাৰ খক্টো। ভালেতোহে পেটটি সৰুস্ভৰাকৈ এখনি মাৰ নাও যেন হৈছে ৷ আঙ্গুলিৰে ঢুকি পোৱ| নহয়মানে ঠাহ, মই যাওঁ এতিয়| ৷ কথা| শুনেতে ক্লেনেবাকৈ অলপ খালি হৈ থাকিব পিচে । ৷ যাবলৈ খোজে ৷
টকৰু ।|--মোৰ শপত খং নকৰিব| ৷ এইয়| মোৰ খাই হলেই ৷ [ হাত মূখ ধোঁৱে ] বাৰু, মুহ্থদি পাচতে| কৰিম ৷ কোৱাচোন কি মনেৰেনে| আঁহিছিলা| ?
স্ন্মথিৰ৷-=[ টোপোল| দেখুৱাই ] বোলে| আমি ওলান্বে আহিছে৷, তোমাৰ মতভ হলে বাহিৰে বাহিৰে ফাইদাং মাৰিবৰে মন ।
টকৰু--ষযোৱ|৷; পেংলাই নকৰিব|। মোৰে শপত কোৱা- চোন, কি কথাৰে জহিল| ?
স্ন্মথিৰ|--েন্তে (তোমাৰ মন নাই । ধেমালি কৰিবলৈ মাল্দুহে ইমান ৰাতি কৰথালৈ যায় জাঁনে| ?
