(২)
বিয়াৰ খাতা কৰে৷ বুলি কুৰ্দ্মা ঘৰলৈ যাব| কৰিব ধৰোতেই ৰঞ্জাৰ সাৰা গই লই আহিল।
১ম চিপাহী--এ ৰাম ! নকবি ককাই ৷ মোৰ যে ঘৰ- ৰখীয়াজনী ন-মহীয়| । ঘৰত চোকোৰ| এটিও নাই, সিফালে পথাৰৰ পকা ধান পথাৰতে বাব লাগিছে । ৰজাৰ সাৰাই মোক টানি আন| দিহে আমিছে ৷
২য় চিপাহী--ইয়াত এনেকৈ বেচি পৰ থা!কব নোৱাৰি ৷ সেনাপতিয়ে দেখিলে বাঘঢাক্ক৷ আৰু চামতাৰ কোব খাব লাগিব ।
১ম চিপাহী-- তেন্তে ককা|ই সে) ওচৰৰ পৰ্ববৱতখনলৈকে চে| ৷] তাতে যি হয় ফল-ফকাঁৰ অলপ বিচাৰি লোৱা হওঁক ৷
২ব চিপাহী--এৰ| বল; ইহঁতে যুদ্ধ কৰে মানে আমি ঘুন্নিমাৰি আহি পাহি | ,
[ দুইৰে৷ প্ৰস্থান ] [ নদাই আকু বিৰঞীৰ প্রবেশ ]
নদাই-- হেৰ ! ভালে ভালে ঘুৰি আহি্বিনে আৰু
পাটচেৰেক দিম ?
বিৰহী--- নাযাওঁ মই; নাখাওঁ তোৰ ভাত। এইদৰে
হোৱাই নোহোৱাই কিলাবি! মোৰ পিঠিখন জানে| শিল }
নদাঁই--- মৰতি ! যাবি কলৈ ? দিন-কাল দেখ| নাইনে? = বিৰিহী-- ৰজাৰ থাইত গোচৰ দিন; মাইথেৰ ঘৰক
যাম ৷ .
যঃ
