(৭) কৰ্ণ— সেনাপতিসকল! মই যি কওঁ শুনা। এইদৰে যুদ্ধ কৰিলে একো নহয়। তোমালোকৰ কোনোৱে শৰ কাটা, কোনোৱে ধনু কাটা, কোনোৱে সাৰথিকে মাৰা, কোনোৱে ৰথৰ ঘোঁৰাকে মাৰা; নইলে ইয়াক বিনাশ কৰা টান। দুৰ্য্যোধন বালক! তই আৰু দত্ত নকৰিবি। নিশ্চয় তোৰ আয়ু শেষ হৈছে। এই চা তোক যমঘৰলৈ পঠাওঁ। [যুদ্ধ আৰু সপ্তৰথীৰ পলায়ন ] অভি—[ তৰোৱাল হাততলৈ ] শ্ৰীমধুসূদন, বিপদভঞ্জন, জগত্তাৰণ শ্ৰীকৃষ্ণ! এই সময়ত এবাৰ দেখ৷ দিয়া; চক্ষু ভৰি তোমাৰ নৱ-দুৰ্ববাদল-শ্যাম ৰূপ চাই মন সুস্থ কৰোঁ। মাতা জগদম্বা! কৃপা কৰি আশীৰ্বাদ কৰা, যেন বিপদে মোক কৰ্ত্তব্যৰপৰা বিমুখ কৰিব নোৱাৰে। [[ সপ্তৰৰ্থীৰ প্ৰবেশ ] অভি—কি! আকৌ আহিছে! আপোনালোকে আজি ভূত পিশাচৰ আচৰণ কৰিবলৈকো কুণ্ঠিত নহল। আজি চন্দ্ৰ - সূৰ্য্য, প্ৰভৃতি দেৱতাৰ শপত, এইবাৰ নপলাব। গুৰুদেৱ!
- া আপুনি - ধৰ্ম্মপৰায়ণ হৈ
ধৰ্ম্মপৰায়ণ হৈ এনে মহাপাপ আচৰিবলৈ ভয় নকৰিলে। সপ্তথা "মিলি নিৰস্ত্ৰ বালক এটিক বধ কৰি- - বলৈ আপোনাৰ ইমান যত্ন এই আপোনাৰ বীৰত্ব! এই আপোনাৰ ক্ষত্ৰীয় ধৰ্ম্ম! এই পাপে আপুনি অচিৰে ধ্বংস কাচপায়। অঙ্গৰাজ! আপোনাৰ দৰ্প। কলৈ গল ? ছিঃ এই বীৰত্বেৰে অৰ্জ্জুনক মাৰিবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল! এতিয়া MP3 F
