পৃষ্ঠা:অদৃষ্ট.pdf/৫৫

নবম অধ্যায়। আঁৱৰীয়া।

   দয়াৰামৰ অাৰু মদন মণ্ডলহঁতৰ গাঁৱৰ মাজামাজিত থকা এখন গাৱঁত সূৰ্য্য বৰাৰ ঘৰ। সূৰ্য্য ছত্ৰবৃত্তি পাচ কৰাৰ পাচত তেজপুৰলৈ আহে। কোনো এটা গোচৰৰ সম্পৰ্কত এজন উকীলৰ লগত তেওঁৰ পিতাকৰ চিনাকি আছিল। সেই আল- মতে তেওঁ উকীলৰ ঘৰত আশ্ৰয় লয়। উকীলৰ ঘৰত থাকি তেওঁ উকীলৰ সৰু লৰাটো পঢ়ায়, বজাৰ-সমাৰ কৰে আৰু উকীলৰ ওচৰত আদালতৰ নিয়ম-কাৰণবোৰ শিকে; লগে লগে মোক্তাৰী পৰীক্ষাৰ কিতাপো পঢ়ে। এনেকৈ দুবছৰ থকাৰ পাচত তেওঁ সেই উকীলৰে মহৰী হয় ।
   সূৰ্যাৰ ব্যৱসায় প্ৰথমৰে পৰা ভলাকৈ চলিবলৈ ধৰিলে। বিশেষকৈ তেওঁলোকৰ ফালৰ মানুহ আদালতলৈ আহিলে পোনেই তেওঁকে লগ ধৰে। তেতিয়াও তেওঁ উকীলৰ ঘৰতে আছিল আৰু উকীলৰ কাৰ্য্যত আগৰ দৰেই সাহায্য কৰিছিল। তেনেকৈ চলাত তেওঁ খোৱাৰ নিমিত্তে খৰচ কৰিব নালাগিছিল, যি উপাৰ্জ্জন কৰিছিল গোটেইখিনি জমা ৰৈছিল।
   এনেভাবে দুবছৰমান যোৱাত তেওঁ উকীলৰ ঘৰৰ পৰা অলপ আতৰতে নিজাকৈ এটা ঘৰ সাজি লয়। যদিও মাটি-