পৃষ্ঠা:অদৃষ্ট.pdf/১০

আৰু লৰাহঁতক পণ্ডিতৰ কথা সুধিলে । লৰাহঁতৰ পৰা তেওঁ বুজিলে যে পণ্ডিত ঠিক সময়ত নাহে ; কেতিয়াবা সোনকালে আহে, কেতিয়াবা পলম কৰে ।
   ছেয়াৰমেন সোমোৱাৰ পাঁচ মিনিটমানৰ পাচতে পণ্ডিত গৈ ওলাল অাৰু ছেয়াৰমেনক নমস্কাৰ জনালে । ছেয়াৰমেনে কলে —“এঘাৰ বজাত স্কুললৈ অহাৰ নিয়ম, তুমি ইমান পলম কৰিলা কিয় ?”
   ভগী। অামি গারলীয়া মানুহে ইমানকৈ ঘৰি ঘণ্টা চাই কেনেকৈ চলিম । ঘাইকৈ এই খেতিৰ দিনত কেতিয়াবা কেতিয়াবা সময়ৰ অলপ হেৰ-ফেৰ হ’বই । অলপ পলম হ’লেও পথাৰৰ কাম আধৰুৱাকৈ এৰি অহা টান।
   ছেয়াৰ। পথাৰৰ কাম কৰিবলৈ বোৰ্ডে তোমাক ৰখা নাই, স্কুলৰ কাম কৰিবলৈহে ৰাখিছে ।
   ভগী । স্কুলৰ কাম জানো নকৰাকৈ আচোঁ ! কেতিয়াবা যদি অহাত অলপ পলম হৈছে, যোৱাতো হৈছে। স্কুলৰ দৰমহাৰে জানো খাবলৈ অাটে ! জীয়াই থাকিবৰ নিমিত্তেই স্কুলৰ চাকৰিৰ বাহিৰেও আন কিবা এটা কৰিবই লাগিব । নকৰিলে চলিব কেনেকৈ ?
   ছেয়াৰ । নচলে, চাকৰি এৰি দিয়াঁ । বগা ভাত দেখিলে কাউৰীৰ আাকাল নালাগে ।
   ভগী । কাউৰীৰ আকাল নালাগে জানো, কিন্তু বগা ভাতে পেট নভৰিলে যি কোনো কাউৰীয়েই আম কঠাল নাইবা আন