পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৯৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯১
অঞ্জলি


ভাৰত জননী

⸺০⸺

হিমালয় অঞ্চলত প্ৰকৃতি কানন,—
আছে শোভি ফুলে ফুলে নানা তৰহৰ,
সদাই বলিছে তাত কোমল বতাহ
আছে য’ত সুখ স্থান ইহ জগতৰ।
ইথানত আছে বহি ভাৰত জননী,—
সন্তান সকল যাৰ শোভিছে কোলাত,
দুহাতে ধৰিছে তেওঁ সবাকো সাৱটি
লভিছে সন্তোষ আজি যাৰ যশস্যাত।

কৰিছে চেনেহ তেওঁ সমান সাদৰে,
ওচৰ চপাই ধৰি বুকৰ কোষত ,
লাহে লাহে সকলো'কে বুলিছে বচন,
সাদৰি বুজনি মেলি অপাৰ সুখত।

“শুনা আজি বোপাহঁত , শুনা কাণ পাতি,--
নকৰিবা বিসম্বাদ সকলো সমান,
উমলিবা একে লগে, গাবা একে সুৰে,
নাচিব কেউটি মিলি ধৰি একে টান।