এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৫
অঞ্জলি
বিচ্ছেদ
⸺০⸺
হৃদয়ত আঁৰ কৰি ৰাখিছিলো যাক,
নিদিছিলো বৰষুণ ৰ’দ বাহিৰত,
প্ৰকৃতি নিয়ম ভাঙি লুকুৱালো তাক,
এতেকে শুকাই গ'ল হিয়াৰ মাজত।
ধৰিছিলো সাদৰেৰে আঁকোৱাল মাৰি,
দিছিলো উচৰ্গি প্ৰাণ তাৰ প্ৰাণতেই,
দুটি প্ৰাণ এটি হই অপৰূপ ধৰি
মজিছিল পৰম্পৰ সেই ৰঙতেই।
বসন্ত কুলিৰ হায়, মাত একেষাৰি,
জেঠৰ তাপত সিও কেনিবাদি গ'ল,
তেনেক’য়ে হিয়া মোৰ কত আশা কৰি
নিজকে নেপাই নিজতেই পমি গ'ল।
⸻
