এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
অঞ্জলি
প্ৰকৃতিলৈ
—:০:—
নৈত আহি পৰ্ব্বতৰ নিজৰা পৰিছে,
নৈ পৰে সাগৰত গ’ই;
মলয়াৰ জুৰ বায়ু সদাই মিলিছে
মধুৰ ভঙ্গিমা এটি লই।
অকলশৰীয়া কেওঁ নাই পৃথিবীত,
সকলোটি স্বৰ্গীয় ডোলত
বান্ধ খাই পৰস্পৰ হইছে মিলিত,
মিলোঁ ময়ো তোমাৰে লগত।
পৰ্ব্বতে চুমিছে ওখ নীল-আভৰণ,
ধৌক ধৌৱে ধৰিছে সাৱটি;
ভনী বুলি ফুলটিৰ নহ’ব এৰণ
কোনোৰূপে ঘিণালে ভাইটি।
ৰ'দে পৰে পৃথিবীক সাদৰে সাৱটি,
চুমে চন্দ্ৰ-পোহৰে সাগৰ,
ইবোৰ মৰম-চুমা মিছা মোৰ প্ৰতি
নলভিলে তোমাৰ মুখৰ।
