পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৬০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫২
অঞ্জলি

দুখ লাগে তেনে হাঁহি দেখিও দৈৱাৎ
 সেই মুখতেহে ভাল দেখি,
এজোপাৰ ফুল ছিঙি অন্য এজোপাত
 পিন্ধালেও ধুনীয়া নেদেখি।

সেই হাঁহিটিয়ে মোক জীৱন-যাত্ৰাত
 কৰিছিলে বহুত সহায়,
ফুল ফুল সৰি গ'ল প্ৰকৃতি কোলাত,
 আজিও পাহৰা হ'লে নাই।



সাদৰী

⸺০⸺

( ১ )

আছিল সাদৰী মোৰ ভৰলু সিপাৰে,—
 কাৰো মাত নুশুনা দেশত,
নাই কেওঁ শলাগনি দিয়ে মৰমেৰে
 নাই কেও পৰে প্ৰণয়ত।