পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৫৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫১
অঞ্জলি


মিলি গলা প্ৰকৃতিৰে একো হানি নাই,
মই হলে এতিয়াও তোমাৰ কামত
পাওঁ চিন মৰমৰ, কল্পনা চকুৰে
দেখোঁ যেন কিবা এটি তোমাৰ লগত


হাঁহিটি

—:০:—

পৰিছে মনত মোৰ কিয়নো এতিয়া
 তাহানিৰ হেৰোৱা হাঁহিটি?
হেৰোৱা-নেপালোঁ মই গমকে কেতিয়া
 বসুধাত মাৰ গ'ল সিটি৷
যি হাঁহিৰ ওচৰত কঠিন বান্ধেৰে
 আছিলোঁ অচল মেৰ খাই,
জীৱনত তাত বাজে সুখৰ নামেৰে
 জানিছিলোঁ আৰু একো নাই।