পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/৪৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫
অঞ্জলি


ফুৰা তুমি, হাঁহাঁ তুমি, কোৱা নানা কথা,
 কল্পনাৰ ওখ আকাশত;
চকুল’কো চোৱা আৰু হৃদয়ৰ কথা
 কোৱা মোৰ মনৰ মাজত।
হ’ব পাৰা পৃথিবীৰ,-মোৰ উমানত
 তুমি দেৱি-বসন্ত-লগৰী;
তোমাক দেখা যে নাই, নামো শুনা নাই,
 সেই গুণে বুলিছো লাহৰী।

উৰণীয়া পখী

 ছঁয়াময়া উৰি গ'ল আকাশৰ মাজে,
বায়ুপথ ভাঙি নিলগৰ;-
কি দেখিলো, কি দেখিলো, ইমান ধুনীয়া,
 দেখা নাই এনুৱা সুন্দৰ!
যি দেখিলা, সিও যেন দূৰ আকাশত
 ডাৱৰৰ নোৱাৰা মনিব,
এখনি শুৱনি পাখি নিচেই তৰল
 মানুহৰ নোৱাৰা ধৰিব।