এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫
অঞ্জলি
ফুৰা তুমি, হাঁহাঁ তুমি, কোৱা নানা কথা,
কল্পনাৰ ওখ আকাশত;
চকুল’কো চোৱা আৰু হৃদয়ৰ কথা
কোৱা মোৰ মনৰ মাজত।
হ’ব পাৰা পৃথিবীৰ,-মোৰ উমানত
তুমি দেৱি-বসন্ত-লগৰী;
তোমাক দেখা যে নাই, নামো শুনা নাই,
সেই গুণে বুলিছো লাহৰী।
উৰণীয়া পখী
ছঁয়াময়া উৰি গ'ল আকাশৰ মাজে,
বায়ুপথ ভাঙি নিলগৰ;-
কি দেখিলো, কি দেখিলো, ইমান ধুনীয়া,
দেখা নাই এনুৱা সুন্দৰ!
যি দেখিলা, সিও যেন দূৰ আকাশত
ডাৱৰৰ নোৱাৰা মনিব,
এখনি শুৱনি পাখি নিচেই তৰল
মানুহৰ নোৱাৰা ধৰিব।
