এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৭
অঞ্জলি
আশাৰ সপোন
নোৱাৰিলোঁ জীৱনত বুজাব তোমাক
হৃদয়ৰ কিমান চেনেহ;-
নোৱাৰোঁ ফুটাই ক’ব, মনে মনে হলে
নাই ভেদ আমি দুটি দেহ।
তোমাৰ সুখৰ মই আনন্দ-সোঁতত
উটি যাওঁ লুকাই লুকাই;
লাজ লাগে, ফুলোঁ মই পদুমৰ দৰে,-
ভয়,যদি দেখে কোনোবাই।
তোমাৰ বাহিৰে যদি আৰু কাৰবাৰ
চকুজুৰি পৰে মোৰ গাত,
-নোৱাৰোঁ নোৱাৰোঁ ক’ব-বিদ্যুতৰ দৰে
কিবা এটি চিৰিঙে হিয়াত।
তুমি মোৰ জীৱনৰ আশাৰ দীপিতি,
আহা মোৰ হিয়াৰ মাজত;
আগবাঢ়োঁ মানে মই সেই সাহতেই
আৰু দেখোঁ তাৰে পোহৰত।
