এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭
অঞ্জলি
নিশা পমিলাই মাথোঁ দেখে অকণক
সাধু-কথা কই থকা পাৰত বিলৰ;
মাজে মাজে একোবাৰ সাৱটি নিজৰ
পৰিচয় দিয়া মৰমৰ!
অকণৰ চিন্তা মাথোঁ কেতিয়ানো আহে,
মেজি সাজিবৰ কাল বিলৰ দাঁতিত,
কেতিয়া পদুম ফুলে; বেলি-সূতা আনি
পমিলাৰ পিন্ধায় ডিঙিত!
দুইৰো বয়স হ’ল,চেনেহো বাঢ়িল,
কিয়নো দুইকো দুয়ো এনে ভাল পায়,
যদিও প্ৰৈমতে কিন্তু প্ৰেমৰ বিলত
নামিছেনে তাকো জানা নাই।
নেজানে লেখিব প্ৰেম-কাব্য পমিলাই,
নেজানে লেখিব চিঠি লনি কথা কই;
এবাৰ মুখৰ চিনে,চকুৰ সঙ্কেতে
হেজাৰো চিঠিৰ কথা কয়।
