পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/২৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬
অঞ্জলি


এদিন পাৰতে তাৰ অৰুণ পমিলা।
দুয়ো সাজিছিলে মেজি লৰা বয়সত;
বয়স হ’লতো দুয়ো তাৰ পাৰতেই
 বহিছিলে গধূলি জুৰত।

সাধু-কথা সাজি-পাৰি কত পমিলাক
কইছিলে মৰমেৰে অৰুণে তেতিয়া,
শুনিছিলে পমিলাই শলাগি-শুলাগি
 পান কৰি সাদৰি অমিয়া।

আমনি লাগিলে দুয়ো একেটি সুৰতে,
স্বগীয় শুৱলা আৰু কোমল মাতৰ,
নাই তাল, নাই মান, বহুগীত গাই,
 প্ৰকৃতিকে তোৰে ওচৰৰ।

দিনতো ঘৰত আহি দুয়ো ভাবি থাকে,
কিহেৰেনো সিজনক তুষিব পাৰিব,
কেতিয়া গধূলি হয়, বিলৰ পাৰত
 দুয়ো গই বহিব পাৰিব।