এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২০
অঞ্জলি
কোনে ক'ত কিনো ভাবে মনৰ মাজত
জগতক তুমিহে জনোৱা।
সহিব নোৱাৰা ক'ব নোৱাৰা ভাবৰ
তুমি এটি সৰু হুমুনিয়া,
শুনিলে হিয়াত-লগা কোমল বাঁহীৰ
বতাহত মাত দীঘলীয়া।
মানুহৰ তুমি এটি পুৰণি সাহোন
প্ৰথমেই জনম তোমাৰ;
আছিলে, আছেও সেই মনমোহা গুণ
আজিল’কো তোমাৰ পূজাৰ।
জগন্নাথ বৰুৱা
⸺:৹*:⸺
অনন্তত গলা লীন লীলা পৰিহৰি
আসমৰ অমূল্য ৰতন;
স্বদেশ উন্নতি কাপ মহাব্ৰত ধৰি
কৰিছিলা অশেষ-যতন।
