এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১০
অঞ্জলি
মোহ গই ৰ'লো মই নিৰল ভাবেৰে,—
পূব পিনে দেখা দিলে পুৱাৰ পোহৰে
দিনৰ সপোন
⸺০⸺
দুপৰীয়া খাই উঠি আধা-টোপনিত,
দেখিছিলোঁ আঁক-বাঁক ৰ’দ কাঁচলিত;
ভাবিছিলোঁ কত কিনো আগম—পুৰাণ
ভাবোতে ভাবোতে যেন আধা-সপোনত,
দেখিলোঁ এখনি সৰু নই পথাৰত
পাৰত বিৰিণা, পানী ফটিকৰ মান।
পথাৰত বৰ-পানী আহি ধুই নিয়া,
আছে চিন পদুমৰ শুকান পাতত;
ওখ এটি টিঙনাত দেখিলোঁ মাজত
এট ৰূপ এনে ৰূপ দেখা নাইকিয়া।
অলঙ্কাৰ নাই বুলি অশোক বনত
সীতাৰ সমান ৰূপ,গঠন দেহৰ
পৃথকাব নোৱাৰিলোঁ পৰা বতাহৰ,
তাতেই মিহলি হ’ল চকু মেলিলত।
