এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯৭
অঞ্জলি
নৈ
⸺০⸺
ঘূৰিপকি পথাৰৰ মাজে বোৱা নই,
যুৱতীৰ দৰে ধৰ্ম্মী চালে গুণলই;
নিৰল সৰল ভাৱে মনে মনে যায়,
সংসাৰৰ লীলা খেলা গোন্ধকে নেপায়।
নিৰজু-তথাপি কিন্তু প্ৰবল কোবত,
যায় হলে নিৰ্দ্ধাৰিত জীৱনি পথত।
ধুনে গুণে সেয়ে ভাল যিহকেবা কৰে,
লোকৰো মঙ্গল বাঞ্ছি লভে সকলোৰে।
পৱিত্ৰ অন্তৰ যাৰ দাপোনৰ দৰে,
স্বৰগৰ প্ৰতিবিম্ব তাতে আহি পৰে।
সৰস্বতী
⸺০⸺
কবিতা কল্পনা শোভা লাৱণ্য মাধুৰী
সকলোৰে একে লগে মিলন তোমাত;
বাহিৰে দেহত তুমি বগা ৰূপ ধৰি
ভিতৰ পৱিত্ৰ কোৱা অফুট ভাষাত।
