পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/১১১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৩
অঞ্জলি


বন্ধুলৈ

“তোনাৰ্থিত্বং ত্বয়ি বিধিবশাদ্‌ দূৰবন্ধুৰ্গতোহং”

বাহিৰে অমিল কত সৰু ঘটনাই
আগৰ পুৰণি কথা মনত পেলায়;
জীবনৰ একো খেন ইমান সুখৰ,
পিচতো ভাবিলে শান্তি ওপজে মনৰ।
তেনেকুৱা এটি মোৰ সুখৰ সপোনে
কৰিছে ব্যাকুল আজি তোমাৰ কাৰণে,—
ধূলিলৈ দুয়ো আমি ধেমালি কৰিলোঁ,
বয়সতো বহুদিন দুয়ো ফুৰিছিলোঁ।
ক'ব খোজোঁ মোৰ স্নেহ তোমাৰ কোষত,
কিন্তু তুমি আছা আজি বহু আঁতৰত;
থলোঁ মোৰ কথাষাৰ শূন্য আকাশত,
পৃথিবীয়ে খন্তেকতে পাবহি পাকত।
ততালিকে পাব তুমি বুজি-সজি ল’বা;
হে বতাহ, নিনি তুমি তাতে যেন থ’বা।