পৃষ্ঠা:অঞ্জলি.djvu/১১০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২
অঞ্জলি


তুমিয়েনে উষা দেৱি, —বাণৰ জীয়াৰী,—
 চিত্ৰলেখা নিজে শক্তি আই;
নিজা কোন বাছি লোৱা এটি এটি কৰি
 আঁকি থোৱা তৰামখি চাই।
উষাই কেৱলে মাথো অনিৰুদ্ধকেহে
 জিনিছিলে আপোন গুণেৰে,
আকাশত সকলোৰে তুমি দেহে দেহে
 যোৱা লীন আবৰি নিজেৰে।
আমাৰ এতিয়া তুমি নতুন যুগৰ
 আশাৰ একেটী মাথো পুলি,
এখনি ডাঙৰ দেশ পূব—আকাশৰ
 আছে আজি তোমাল’কে বুলি।
পৰ্ব্বতৰ কেউপিনে সমান ভাবেৰে
 দিবা দেই তোমাৰ পোহৰ,
যদিও কোমল উষা একেটি হাতেৰে
 সাধা হিত বিধৱা দেশৰ।