অঙ্কুৰ দেখিছে। সকলে৷ প্ৰভু! তোমাৰেহে চয়, কালৰ সোঁতত পৰি দেখোঁ মায়াময়। কৰিছে। অজ্ঞানে স্তুতি দিয়। যেন সজ বুদ্ধি ( তযু ) চৰণ ধিয়াই, হৃদয় ভৰাই। ১৯২৪ নগাওঁ (বোডিং)