আকাশী ঘৰত থাকে

          ঈশ্বৰৰ ল’ৰা

                   জোন-বেলি-তৰা

আমাৰ ঘৰত মই

          দুষ্টলি কৰা

                   দেউতাৰ ল’ৰা ৷

বেলি কৰা জিক্‌মিক্‌

জোনবায়ে চিক্‌মিক্‌

তৰাবোৰে ঢিমিক্‌ ঢিমিক্‌

          মই নাচো ধিনিক্‌ ধিনিক্‌ ;

ৰিৎ ধিন্‌ ধিনিক্‌

খিৎ ধিন্‌ ধিনিক্‌

খিতা ধিনা ধিন্দাও

          নিত্‌ তাও

                   খিৎ ধিন্‌ ধিনিক্‌

                   ৰিৎ ধিন্‌ ধিনিক্‌ ,

ভনীটিয়ে লগতে

          জুনুকা পিন্ধি নাচে

                   ৰিণিক্‌ ৰিণিক্‌ ঝিন্‌

                             জিনিক্‌ জিনিক্‌

দেউতাই মায়ে যে হাঁহে খিক্‌ খিক্‌ খিক্‌ ৷


ভাল ভাল লেখা থকা

          ৰঙা-বগা বাঘ অঁকা

                   বাংকৰা-বিংকৰা

                             কিবা অঁকাবঁকা

          কিতাপ কেখন মই মেলি মেলি যাওঁ ৷


চাই চাই হৈ গলে

          চেৰেক্‌ চেৰেক্‌কৈ

                   পাতবোৰ

                             ফালি ফালি

                                      মুখত সুমাওঁ ৷


পাওঁ বৰ ৰং

          মায়ে কিন্তু নিলে কাঢ়ি

                   হাত-ভৰি মাৰি মাৰি

                             কান্দো হাও হাও—


উঠে বৰ খং

          মাটিত বাগৰি দুৰোঁ

          খং খাই জাঁপ ধৰোঁ
                   দিগ্‌দাৰি পাওঁ

          ৰৈ ৰৈ মাজে মাজে চিঞৰ সোধাওঁ ৷


দেউতাক দেখিলেই

          শান্ত-শিষ্ট হৈ

                   মাৰ পাছফালে গৈ

                             আঁৰত লুকাওঁ,


মনে মনে ভাবি থাকোঁ

          কেতিয়া আকৌ মই

          ছবিবোৰ ফালিবলে’ পাওঁ

          দেউতাৰ চকুলৈ জুমি জুমি চাওঁ ৷


মোৰ দুষ্টালি চাই

          মায়ে হ’লে

                   মনে মনে

                             বৰ ভাল পায়,


চকু গাঁঠি ঘোপা কৰি

          মোৰ ফালে চাই

          আন ফালে মুখ কৰি

                   ওঁঠখন চেপা মাৰি

                             হাঁহে মিচিকাই ;


দেউতাৰ হ’লে

          সেই চব নাই

                   দুষ্টালি কৰাকেই

                             দোষ বুলি ধৰি লৈ

                                 চিৰিপ্‌ চিৰিপ্‌কৈ

                                    দিয়েহি কোবাই ৷


মাতকৈ দেউতাৰ

                   বুদ্ধি বৰ কম,

মই কিয় নাচোঁ-বাগোঁ

                   কিয় ধিতিঙালি কৰোঁ

                   মই কিয় জাঁপ মাৰোঁ

                             নাই তাৰ গম ৷


এটা কথা—

          দেউতাও বৰ ভাল পিছে

          ভাল ভাল বিস্কুট

                   মোক আনি দিছে ৷


ঘনে ঘনে ভোক লগা

                   দেউতাই বুজে

মায়ে হলে ভোক ভোক

          কৰি কৰি ঘূৰি ফুৰিলেও

                   নুউজে, নুবুজে ৷


পেট বেয়া হব বুলি

          দেউতাই দিয়াবোৰো

                   কাঢ়ি লৈ যায়,

ওপৰৰ শিকিয়াত তুলি থয়

               কোনোমতে ঢুকিকে নাপায় ৷


তাঁত-বাতি কৰিবলে’

          মা যাওঁতেই

মূঢ়াকেটা জোৰা দি দি

                   আধা পাওঁতেই

                   লুটি খাই পৰি গৈ

                             কান্দো ভাও ভাও,


মা আহি পালেহিয়ে

          দেউতাৰ ওচৰলে’

                   লৰোঁ কাও কাও ৷


দেউতাক নেদেখি

          আগফালে ৰওঁগৈ

                   পদূলি-মূৰত

বাহিৰলে’ আহিব নোৱাৰি মায়ে

          দাঁত-মূৰ কামোৰে খঙত ৷


          মাৰ পৰা সাৰোঁ

          তিনি জাঁপ মাৰোঁ ৷

দেউতাই মোকে দিয়া

          ময়ে যদি বিস্কুট খাওঁ,

মায়ে আক’ মাজতেই

দিগ্‌দাৰি কৰি কৰি

          কয় বোলে কোবাওঁ কোবাওঁ,

ইনো কেনে অদভুত

                   বুজিকে নাপাওঁ ৷

মাৰ কেঞাআঙুলিত

          মোৰ হেনো ওপজা-বছৰ,

বগাই বগাই হেনো

          পাৰ হ’ল ছটা আঁক

                   আঙুলি পাৰৰ ৷

আৰু বোলে নচলিৰ

                   ঘচৰ মচৰ,

পঢ়াবলে’ আনি দিব

                   এটা হেনো

                   মস্ত মাষ্টৰ ৷


ৰাতিপুৱা দুপৰীয়া

          পঢ়াই পঢ়াই মোক

                   লিখাৰ আখৰ

          তুৰিমূৰি কৰিলেই মৰিব থাপৰ ৷

পহিলা তাৰিখ

          আজি নতুন মাহৰ,

সন্ধিয়া বেলিকা বোলে

          ওলাবহি ভীম মাষ্টৰ ৷

দিনটো ভাবি ভাবি

          গুণি আছোঁ মই

          ভীমটোনো কেনেকুৱা মাষ্টৰ হয়,

ল’ৰাবোৰ কোবাবলে’

                   কি ভাল পায়,

তাৰ পৰা সাৰিবৰ

          কিনো উপায় ৷

          গধূলি পৰত মোক লিখাৰ আখৰ

          তুৰিমূৰি কৰিলেই মাৰিব থাপৰ ৷

                   আজিহে আজি

                   মগু-মাহৰ গাজি ৷