মই অক্লেদ্য মই অচ্ছেদ্য


[জয়মতীৰ আত্মাৰ উক্তি]


মই অক্লেদ্য

            মই অচ্ছেদ্য

                        মই অদাহ্য

চানেকিৰো চানেকি মহাচানেকি মই

                                    দিঠকৰ সত্য,

মহামানৱৰ ময়ে আদৰ্শ সনাতন

কাললৈ নুমাই জ্বলোঁ চিৰকাল মই চিৰনিত্য

                                    ময়ে মহাসত্য ৷



জগাবলে’ নিষ্পেষিত

                                    দলিত ধৰিত্ৰী,

প্ৰতিৰোধ কৰিবলে’

পাশৱীয় শকতিৰ উন্মত্ত বিলাস,

অমোঘ শকতি লৈ

            আঁচলত মোৰ

                                    জাগোঁ অহোৰাত্ৰী ৷



জাগ আজি পৃথিৱীৰ

            নিষ্পেষিত ধৰ্ষিত

                        দলিত স্খলিত যত

                                    হতবীৰ্য্য নিৰাশ মানৱ !

দিবলৈ তহঁতক শকতিৰ অগ্নিবাণ

            পিন্ধাবলে’ বিজয়ী তিলক,

পাৰে পাৰে জ্বলি আছোঁ জয়সাগৰৰ

                দিগন্ত পোহৰ কৰি

অনিৰ্ব্বাপিত মই প্ৰদীপ্ত আহৱ

ব্যৰ্থ কৰি জেৰেঙাৰ শত অত্যাচাৰ

ৰোধি-গচকি মই আসুৰীয় শকতিৰ

                                    শত অবিচাৰ

ভেদিলোঁ ছলনা পাশৱিক ক্ৰুৰতাৰ ৷



পণ্ড কৰি অভিযান

            অন্ধ ক্ষমতাৰ

                                    জয়সাগৰৰ পাৰে পাৰে

            ফুৰোঁ মই পূৰ্ণিমাই পূৰ্ণিমাই

                                                থাকি উজাগৰে ৷



দেখিছনে অসমীয়া

            দেখিছনে ভাৰতৰ দলিত মানৱে

দেখিছনে পৃথিৱীৰ

            দেশ-বিদেশৰ

                                    শক্তিহীন আৰ্ত্ত সবে ?

আছোঁ মই আজিও জীয়াই

            অজেয় আতমা লৈ

                        মৃত্যুহীনা মই

            কলিৰ প্ৰদীপ হৈ

                                    অসমৰ কোলা শুৱাই ;

চালে দেখিবি মোক জয়সাগৰত

                        পূৰ্ণিমাৰ নিশাই নিশাই ৷



ব্যৰ্থ কৰিলে যত পশু-শকতিৰ

                                    নিৰ্ম্মম অপঘাত

আসুৰীয় সভ্যতাক প্ৰতিৰোধ কৰিবলে’

                        জগাবলে’ অব্যৰ্থ সংঘাত,

উদ্বোধিত কৰিবলে’ আত্মাৰ শক্তিৰ

                                    অসুৰবিনাশী বজ্ৰপাত ৷



অমোঘ মন্ত্ৰৰ ময়ে মন্ত্ৰদাত্ৰী

            দধীচি-ত্যাগৰ কৰি পুনৰাভিনয়

                        জেৰেঙাত অস্থি দিলোঁ

                                    ৰচিবলে’ নবীন ধৰিত্ৰী ৷



মহামানৱৰ

            দৈৱী বিজয়ৰ

                        আলোক-বন্তি ময়ে

                                    ময়ে জয়মতী,

কালাগ্নি জিনি মই

জ্বলোঁ জয়সাগৰত

শকতি-যজ্ঞ সম

            কেতিয়াও নুনুমায় প্ৰেৰণাৰ বাঁতি

                                    নৱালোক দূতী ৷



উদ্বোধিত যত

            দৈৱী মানৱৰ

                        অভ্ৰান্ত ভাগ্যৰ

                        ময়ে বাট দেখূৱাওঁ

                                    ময়ে মহাসতী

                                         মই পুণ্যৱতী,

            ধ্ৰুবতাৰকা সম জ্বলন্ত জ্যোতি ৷