পৃষ্ঠা:হিন্দু-ধৰ্ম্ম-সাৰ.djvu/৭১: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

(৫৭) তিৰােতা বােৰে সদাই প্রসঙ্গ মনে কাল কটাব, গৃহস্থালী কামত ৰগ ৰ, ঘৰৰ বস্তু বাহানীবােৰ পৰিষ্কাৰ আকৌ যথাস্থানে সাই ৰাখিব আৰু কিছু ব্যয় কুণ্ঠিত হব। বাপেক, ভায়েক আদিয়ে যা ধৰ্মত দান কৰিছে, সেই স্বামীক জীৱিত থকা কালত সেৱা ৩ কৰা আৰু মাৰিলেও তেওঁক উলন নকৰি ব্যাভিচাৰিণী নােহােৱা তিৰােতাৰ প্ৰধান ধৰ্ম আৰু কৰ্তব্য কাম।

বিয়াৰ সময় যি বােৰ পূণ্যাহ বচন আজ প্রজাপতি দেৱতাৰ উদ্দেশে হােম কৰা হয়, সি কেৱল স্বামী-স্ত্রী দুইৰৰ মঙ্গলৰ নিমিত্তে যে। আকৌ বিয়াত যি বাক্যদান কৰা হয়, তাৰ পৰা স্ত্রীৰ ওপৰত ৰামীৰ সম্পূর্ণ স্বামিত্ব জন্মে। পতিয়ে ঘৈগীৰ ইহকাল পরকাল দুইও কালৰে

খ ধাতা। দুষ্ট, পৰদাৰ পৰাৱণ, বিভাদি কোনাে গুণ নথকা পতিকে। বহেলা নকৰি; খ্রীয়ে সদায় দেৱতাৰ নিচিলা সেৱা কৰিব। তিৰােতাৰ পতিৰ বাহিৰে আন কোনো যজ্ঞ নাই; পতিৰ বিনা আদেশে ব্রত আৰু উপবাশ নাইকেল পতি সেবাৰ দ্বাৰাই স্ত্রীলােকে বলে যায় । তিৰােতা ৰােৰ মহা কল্যাণকৰ আৰু মায়াহ। গৃহত ঐ আৰু শ্ৰী এই দুইৰ ভিতৰত একে এভেদ নাই; অর্থাৎ শ্ৰীয়েই লক্ষ্মীশ্বৰূপা। | স্বামী জীয়াই থাকক কি মৃত্যুই হওক স্ত্রীয়ে পতিতােক পাৰৰ কামনা কৰি, কেতিয়াও তাৰ অবিচৰণ নকৰিব। পতি মৰিলে স্ত্রীয়ে কেশ সহি, অর্থাৎ মধু, মাংস, মৈথুনাদি পৰিত্যাগ কৰি কেৱল নিৰামিষ্য আৰু ফল-মূল ভােজন ক্রমে দেহভাগ কৰিব; আৰু কেতিয়াও পতি নথকাৰ কাৰণে পৰপুরুষ নামে নলৰ। সঙন পাত নােহােৱাতে স্বামীর মৃত্ব্য হলেও সতীত্ৰীসকলে কেৱল উপ ৰাচ বলে খলৈ ঘৰ পাৰে। বিবােৰ ব্ৰীয়ে সনৰ কাৰণে শী ৰবি শাকিাৰিণী , আই নিয়োলে গলে গোপনে