পৃষ্ঠা:হিন্দু-ধৰ্ম্ম-সাৰ.djvu/৬৮: বিভিন্ন সংশোধনসমূহৰ মাজৰ পাৰ্থক্য

মুখৰ পৰা পাণী কণা ওলাই গাত পৰিলে, তাত, গা চুৱা নেয়, শ ( ডাঢ়ি-গোঁফ) মুখত সােমালে আৰু উলিয়া বলৈ যত্ন কৰিও উলিয়াব নােৱাৰ দাঁতৰ মাজত থকা অন্নাদিৰ পৰা চুৱা নহয়। আনক মুখ ধুবলৈ ঢালি দিবাৰ সময় যদি পানী চিটা ভৰিত বা গাত পৰে তাতও চুৱা নহয়। কেইবা বেলি গা চলিলে বা বাতিলে গা ধুই ঘিউ খালে আৰু ভাতগ খােৱাৰ পিছত বাতিয়ালে আচমন কৰিলেই শুদ্ধ হয়। | টোপনিৰ পৰা উঠি, হাচিয়াই, খাই উঠি খেকাৰ পেলাই, মিছ। কথা কৈ আৰু ক্ষুদ্র ভােজন কৰি, বেদাদি শাস্ত্র পঢ়িব লাগিলে আচমন কৰিহে পঢ়িব লাগে।

স্ত্রীধৰ্ম্ম। | তিৰােতা বােৰৰ বয়সানুসাৰে ছােৱালী, গাভৰু আৰু বৃদ্ধ এই তিনি কাল বিভাগ আছে। এই তিনি ও কালৰ কোনো সময়ে নজ ঘৰত থাকি, কোনও কাম স্বাধীন ভাবে কৰা উচিত নয়। হীলােক ছােৱালীতে পিতৃৰ বশে, গাভৰু কালত স্বামীৰ বশে আৰু মামী মৰিলে বৃদ্ধকালে পুত্ৰৰ বশে থাকিব; কিন্তু কেতিয়াও স্বাধীন হ নে থাকিব। স্বাধীন হৈ থাকিলেই তিনােতাই পিতৃ-মাতৃ উভয় লকে দূষিত কৰে।